Neyi yaşıyoruz şu anda
Nelerle sığmıyoruz dünyaya
Aşktan
Öfkeye geçiriyoruz birdenbire
Sevinçten üzüntülere
Durgunluktan coşkulara koşuyoruz
Coşkulardan
Mutsuzluğa gömülüyoruz sessizce
Ve yaşıyoruz böylece her yılı
Koskoca bitmez bir saniyede
Adnan Yücel
Şiirler doğacak kıvamda yine
duygular yeniden yağacak kıvamda.
ve yürek,
imgelerin en ulaşılmaz doruğunda.
ey herşey bitti diyenler
korkunun sofrasında yılgınlık yiyenler.
ne kırlarda direnen çiçekler
ne kentlerde devleşen öfkeler
henüz elveda demediler.
bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
Adnan YÜCEL
Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek
Aşksız ve paramparçaydı yaşam
bir inancın yüceliğinde buldum seni
bir kavganın güzelliğinde sevdim.
bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
Aşk demişti yaşamın bütün ustaları
aşk ile sevmek bir güzelliği
ve dövüşebilmek o güzellik uğruna.
işte yüzünde badem çiçekleri
saçlarında gülen toprak ve ilkbahar.
Bir özlem- Bir Türkü
Binlerce göz bakar da yüzüme
Gözlerim yine o gözleri arar.
Adın bütün mutluluklara özdeş
Çocuk yüzlü,
Bir anlam taşıyor hecelerinde..
Korkarım ya sözcükler yetmezse diye,
Yetmez de anlatamazsam seni.
Gözlerimin dünyasına bakarmısın
Bakar da yüreğimi anlarmısın.
Bir sen varsın sessizliğimde
Yanliz SEN..
Köpüklü sularımın türküsünü söyleyen
Ve doğamın yüreğinde,
Pınarlarımı yaşayarak dinleyen
Yanlız SEN...
Bir özlem- Bir Türkü
Adnan Yücel
Hangi şiire başlasam suskunum sana
Dağ göğsünde bir kaya diliyle suskun
Güneşte kavrulan bir kum tanesi
Çatlayan dudaklarım oluyor her gece
Yağmura suskun yaşamaya suskun
Haykırabilsem
Belki bir nehir köpürebilir sesimde
Silinebilir kuraklığın bütün izleri
Upuzun çöller vadileşebilir içimde
Adnan Yücel
“Ben sabahın her mutlu sesinde
Bir yolcuyum güneşin izinde…”
Adnan Yücel
“Güneşi herkes sever bir duygu adına
Ya doğarken bir dağın görkeminden
Ya batarken bir denizin kanlı yumuşak yüreğine
Olmayan bir ışığı yakmak gibidir oysa
Bizim gözlerimizle bakmak güneşe.”
Adnan Yücel
“O korku vardı hep çıkılan yolda
O korkusuzluk vardı
Suyun su olduğu günden beri akardı…”
Adnan Yücel
“Ey fırtınalarla düşüp yollara
Nehirlerin ezgili saçlarını
Her sabah soluğuyla tarayan
Yorgun düşmüşsün
Yarım kalan o coşkulu yolculuklardan”
Adnan Yücel
“Dağları tutup yakalarından
Yol ederek yürürken dolu dizgin
Bir çakıl taşına takılmanın
Sancılarıyla kıvranmak var ya
Of çekme işte o kıvamda…”
Adnan Yücel
“Ben yürüdükçe zaman yürüyor
Yer altında yanan kömür
Tornada ağlayan demir gülüyor…”
Adnan Yücel
“Sen yürürsün rüzgar yürür
bir sevinç boylanır dünyada.
Çocuklar korkusuz büyür /
Kan boğulur susar
dokunup geçtiğin her kuraklık
Yemyeşil bir vadiye dönüşür…”
Adnan Yücel
“Gece karanlığında.
Bu kar aydınlığında.
Uykuları parçalamak için yürüyorum
Altındağ’ın bir yaralı sokağında…”
Adnan Yücel