Gece seni saklıyor. yoksun, bulamıyorum seni
bu şuursuz beklemeler yıpratmaya başladı beni
geceler gündüze inat bulaşıyor ellerime camlardan
alnımı dayadığım pencereden dışarıyı seyrediyorum
karanlık kopkoyu bir karanlık sarmış şehri
sirenlerin umursamaz gürültüsü korkutuyor beni
ambulanslar hızlı hızlı seni taşıyormuşcasına huzursuzum
yoksun bulamıyorum seni
Gece Seni Saklıyor
deniz kudurmuş geceye saldırır durur
kayalar bastırmaya çalışırken geceyi
tüm kumsal adını haykırıyor rüzgara
rüzgar şehri allak bullak ederek dağlara tırmanıyor
tüm geceyi kaldırıp altına bakıyorum
oralarda yoksun karakızım
neredesin bulamıyorum
geceyi fırlatmaya çalışıyorum olmuyor
kötü bulaşmış şehre gece camlar simsiyah
alnıma simsiyah gece bulaşık
elimin tersiyle terimi siler gibi siliyorum geceyi
Gece Seni Saklıyor
çirkin yazılmış elyazısı gibi duruyorum şu dünyanın üzerinde
kimse silipte yeni baştan yazmak istemiyor
oysa öyle hasretimki kerelerce defa yazılmaya
Gece Seni Saklıyor
geceyi soluyorum
ciğerlerim simsiyah
deniz kudurmuş geceye saldırır durur
kayalar bastırmaya çalışırken geceyi
tüm kumsal adını haykırıyor rüzgara
rüzgar şehri allak bullak ederek dağlara tırmanıyor
tüm geceyi kaldırıp altına bakıyorum
oralarda yoksun karakızım
ADONİS
Adonis'in şiiri düşüyor akla: 'Gece Seni Saklıyor'
Geceleyin mükemmel, ideal olan şeyler gündüz gözüyle bakıldığında, eninde sonunda, birtakım kusurları olan gerçeklerdi. ...
Sayfa 119 - İletişim Yayınları
