Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.36
Puanım 2/5 (%44/100)
Benim için neredeyse 3 yıldız bir kitap ama genelini düşündüğümde eh işte dediğim için böyle bir puanlama yaptım. Dune garip bir seri. İlk kitap gerçekten ağır ama bitirdiğimde çok iyi olduğunu düşünmüştüm. Sonra 2 3 ve 4. kitap derken serinin gittikçe kötüleştiğini fark ettim. Hepsinde güzel yönler var ama ilk kitaptaki o büyü yok bence. 5. kitap şu ana kadar okuduklarımdan en kötüsüydü. Gerçekten Frank Herbert'e Dune kitabı lazım bir şeyler yaz diye zorla yazdırılmış bir kitap gibi hissettirdi. Başta Duncan falan görüp "bundan bir şeyler çıkabilir" diye düşünürken kendimi sürekli sıkılırken buldum. O yüzden böyle çook uzun sürede bölük pörçük bir şekilde bitirebildim. Sonu da çok aceleye gelmiş gibi hissettirdi (600 küsür sayfa kitap olmasına rağmen). 6. kitap da elimde var, bir ara okurum ama hiç acele edeceğimi sanmıyorum. Bir şeyi tadında bırakmak lazımmış gerçekten. Bence Dune 3 kitap olmalıydı ve filmler gibi Paul Atreides'in hikayesini anlatmalıydı (bunu 3 ve 4. kitapta çok güzel sahneler olmasına rağmen diyorum). 5 ve 6. kitaplar zaten birbirine bağlı gibi olduğu için diğerini de çok seveceğimi sanmıyorum. Dune Sapkınları benden pek geçer not alamadı maalesef.
Ölümün en acımasız darbe olduğu söylenir. Taşınacak en ağır yük. Oysa değil. Umut daha ağır. Ve aylarca, yıllarca o umutla yaşıyorsanız, her gün bir solucan gibi yüreğinizde ilerliyor, için için kemiriyorsa, bütün enerjiniz tükeniyor. Durduramıyorsunuz. Hayatınızı yeniden kuramıyorsunuz. O umut bir şekilde umutsuzluğa dönüşüyor. Asla serbest kalmayacak bir tutsak oluyorsunuz.
8 yıl enkazı bulunamayan bir uçak kazasında kocasını ve 2 çocugunu kaybeden ya da kaybettiğini zanneden bir anne...Çektiği acılar... Irak savaşının yıkımları. Bir savaşın ruhsal gazileri... Hırsın insana yaptırabilecekleri... Acı, öfke, kin, savaş ve her şeye rağmen umudun ustaca işlendiği bir gerilim-macera romanı...
•
•
Bir isim bir kitaba ancak bu kadar yakışabilirdi Hala usta yazarla tanışmayan var mı?
Kitap hayatta kalış hikayesi aslında. Söz konusu kahramanımız Jess, henüz 16 yaşında ama bir kaza sonucu hem annesini hem de bacağını kaybediyor ve uzun yıllar görmediği babasıyla yaşamak için bir yolculuğa çıkmak zorunda kalıyor. Ama babası olması gerektiği yerde değil de göl kenarında, ormandaki bir kulübede adeta saklanarak günlerini geçirmektedir. Doğada karşılaştığı yaşam hem 16 yaşında olduğu hem de bacağı sakat olduğu için Jess'i oldukça zorlar. Ama bu daha iyi günleri diyebiliriz. Çünkü babasız da kalacak ve doğada başının çaresine bakmak zorunda olacaktır.
Neticede 3 şey ile özetleyebiliriz mücadelesini:
Sığınak bul!
Ateş yak!
Avlan!
Gerilim ve psikilojinin iç içe olduğu ama psikolojinin bu defa çok daha ağır bastığı bir kitap. Aksiyonsuz, yavaş ilerleyen, insan ruhunu ayrıntılı şekilde işleyen bir kurgu.
Selaaamlar! Bu ay fantastiğinr yeni başlayanlar için birçok öneri yaptım sanırım boool bolll listeye kitap eklendi! Bazen bana mesaj atıyorsunuz veya soruyorsunuz fantastiğe yeni başlamak istiyorum ne okuyabilirim diye Son Ejderha Kralı da bunlardan bir tanesi kitabımız ailesinin sorumluluğunu tamamıyla üstlenen Arwen’in hikayesi diyebiliriz. Her şey kasabasına krala eş aramak için gelen askerler ile başlarken Arwen aslında ne olduğunun veya ne gibi özelliklere sahip olduğunun farkında değil. Kitap aslında bir fantastik de görmek isteyeceğimiz tüm ögeleri kapsıyor… Ejderhalar, Elf’ler.. Derken o bayıldığımız tüm ögelerle tanışmış oluyorsunuz. Aslında seri dört kitaplık ve her türlü sanırım ayrı ayrı ayrı okuyacakmışız. İlk kitap kitap olduğu için çok fazla detay veya ayrıntı vermesini beklemedim zaten olaylarda oldukça hızlı ve seri bir şekilde devam ediyordu. Yazının kalemi de akıcı olduğu için 2 saat gibi bir sürede bitirdim kitabı. Çok ağır fantastikler okuduysanız size gerçekten hafif gelecek bir fantastik başladı da dediğim gibi tamamen yeni başlayanlar için uygun. Baş karakteri sevdim başta her şeyi imsak yaklaşsa da cesaretli ve kendine güvenen bir karakter olduğu için empati duyuyorsunuz. Ki sona doğru da diğer kitapları merak etmemiz için yazar yeterli hamleyi yaptı bence, yoğun okuduğum bir dönemde olduğum için bu kitap bana gerçekten iyi geldi sevdiğim bir tür kısa bir sürede akıcı bir halde bitirdim. Kısacası dostlarım özellikle ejderhalar fantastik kitaplarda seviyorsanız ve fantastik adım atmak istiyorum diyorsanız bir şans verebilirsiniz
Terapi kitabını okuduktan sonra Fitzek'in bendeki yeri oldukça derinleşti. Sanırım bir yazarı ilk önce hangi kitabıyla tanıdığınız çok önemli. Paket kitabını da çok sevdim ve gerilimi elden hiç düşürmedi.
Postacısı ondan evde bulamadığı komşusuna gelen bir paketi teslim almasını rica etti. Daha önce adını hiç duymadığı bir komşuydu bu. Üstelik yıllardır aynı ara sokakta oturmasına rağmen.
Kadın ise, "Bunda ne kötülük olabilir ki?" diye düşündü.
Ve böylece ölümcül bir kâbusu evine sokmuş oldu...
Çünkü aslında bu kadın ( Emma ) halihazırda bir seri katilin elinden yeni kurtulmuş ve ağır travmalar yaşamaktadır.
Yine psikolojik gerilim. Yine Psikiyatri doktoru. Ve yine son içinde sürprizli son.
Bir yazara ustalık payesini kazandıran şey; okuyucuyu kelimelerden yarattığı yeni bir dünyaya haps ederek yepyeni yaşamlara ortak edebilmesidir. Kelimelerden büyü yapma da denilebilir buna. Kuşkusuz Roberto Bolano usta bir yazardır. Bunu anlamak için sadece kitaplarından birini okumak yetecektir. Mesela, ‘Uzak Yıldız’ adlı kitabında kanlı bir tarihi edebiyat/şiir üzerinden aktarmakla kalmamış yalın ve etkileyici diliyle okuyucuyu sımsıkı yakalamayı da başarmıştır. ‘Tılsım’ romanında ise, geçmiş, şimdi ve geleceği tek an’da birleştirerek Latin Amerika’nın o fırtınalı tarihini sihirli kelimelere dökmüştür. Onca ayrıntı ve ‘ağır olayların’ onca derin ve sade bir şekilde anlatılabilinmiş olması son derece şaşırtıcı bir şeydir. Yazar, kelimeleri hiç durmadan yoğurmuş, yeniden yoğurmuş, sonrada nefesini üfleyerek kahramanlarına hayat bahşetmiştir. Edebiyatın o eşsiz gücü tam olarak budur işte. Bu nedenle Roberto Bolano okumak, bambaşka evrenlere seyahat ederken karşılaşılan her kahramanda kendini görmek anlamına da gelecektir. Buna ‘insanın insana, insanın kendine yolculuğu’ da denebilir…
Beni öncelikle ismiyle kendine çeken bir kitaptı. Daha sonra hiçbir inceleme okumadan arka kapak yazısını okudum, ön fikir edinmek mahiyetinde. Sonra dedim ki ben bunu okumalıyım.
Eser oldukça hacimli ve bir çırpıda okunabilecek içerikte değil.
Okumaya başladığınızda her ne kadar farklı bir ülkeden bir yazar yazmış olsa da şiddetin ağır patolojik
Başarı her zaman mutluluk getirmez...
"Jack London'ın 'Martin Eden'ını okuduktan sonra, kelimenin tam anlamıyla derinden etkilendim. Kitap, bireyin içsel dünyasını ve toplumsal beklentilerle olan mücadelesini o kadar güçlü bir şekilde işliyor ki, okurken Martin'in hırslarıyla, hayal kırıklıklarıyla adeta bütünleştim. Kendi sınırlarını zorlama arzusu ve bunun getirdiği yalnızlık, çoğu zaman kendi hayatımda hissettiklerimle paralellik gösterdi. London bu eserde, başarının ve kişisel gelişimin ne yazık ki her zaman mutluluk getirmediğini, hatta bazen insani maliyetinin çok ağır olabileceğini acı bir şekilde gözler önüne seriyor. Bu kitabı okuduktan sonra, kendi hayatımda neyin gerçekten önemli olduğunu bir kez daha sorgulamaya başladım. Martin Eden, sadece bir kahraman değil, aynı zamanda benim gibi birçok okuyucunun da iç sesi oldu."
Ve terk etti mağarasını Zerdüşt
Kitap çok merak ettiğim ve her zaman okumak için ertelediğim bir kitaptı.Kitap çok sade yazılmasına rağmen, felsefe-düşünce kitabı olduğu için bana biraz ağır geldi diyebilirim. Zerdüştün, tanrının insan olduğuna dair söylemleri benim düşüncelerime ters olsa da bazı yerlerde beni çekmedi değil. Kitapta altı çizilecek bir kısım sözlerin onları anlayıp, kitapla pekiştirmek bir hayli zor oldu benim için ama genel olarak felsefe açısından bilgi donanımına sahip değilseniz bu kitaptan çok çabuk sıkılabilirsiniz.
Böyle buyurdu Zerdüşt ve terk etti mağarasını,
Karanlık dağlardan doğan
Bir sabah güneşi gibi
Parlak ve güçlü.
Telafisi olmayan bir zaman dilimi "çocukluk"
Herkes onu "Dönüşüm" kitabındaki "Gregor Samsa bir sabah bunaltıcı düşlerden uyandığında, kendini yatağında dev bir böceğe dönüşmüş olarak buldu.” sözüyle tanır. Kendi yaşamından taşıdığı izlerdendir belki de onun eserlerini bu kadar etkili kılan.
Baba'ya Mektup
Babasının itirazları üzerine evlenemeyen bir adamın (Franz Kafka) yaşadığı manevi, ruhsal sıkıntı üzerine kaleme aldığı bir mektup. Mektuptan çok bir itiraf, bir isyan. Evlenememesi belki de bardağı taşıran son damla. Kafka'nın itiraf niteliğinde ele aldığı bu mektupta çocukluğuna dair içinde bulunduğu aile ortamı, baba çocuk ilişkisini, eğitilme şekli, en önemlisi de üzerinde hissettiği ağır psikolojik şiddet yüzünden içine kapanık ve korkak olarak büyüdüğünü en derin şekilde kaleme almış. Küçükken anlamlandıramadığı bu duygular büyüdükçe onu soğuk, suskun ve baba kokusuyla yaşamaya ve bu izleri ölene dek üzerinden atamaması çok başarılı bir şekilde dile getirilmiş. Telafisi olmayan, geri gelmeyecek bu çocukluk dönemi yıllar geçse de izi silinmeyecek ağır bir dram.
Sözü en sevdiğim yazarın bir alıntısı ile bitirmek istiyorum.
Babalar, çocuklarınızı incitmeyin... Fyodor Mihayloviç Dostoyevski...
Keyifli okumalar.
"Bir İdam Mahkûmun Son Günü" . Her kitap okuyucusunun, okuması gereken bir kitap bence. Kitapta olay örgüsünün geçtiği yerler her ne kadar basit mekanlar olsa da kahramanın düşünce dünyası ve içsel dürtüleri nedeniyle bu mekanlar, anlam kazanıp kitap kahramanı gibi başrol üstleniyor. Yani ağır bir bıçaktan ibaret olan giyotin(bir çeşit idam aracı) yazarın ustaca kullandığı betimleme sayesinde dile gelip sizlere kendisinin de bu hikayede başrol olduğunu hissettiriyor.
Tiyatro eserleri okumayı bir ayrı seviyorum. Shakespeare'den sonra başka bir kalemi bu kadar beğenir miydim, bilmiyordum. Ancak fevkalâde bir eser olduğunu net bir şekilde anlamış oldum.
Kitap adından da görüldüğü üzere cimri bir adamın hikâyesinden bahsediyor. Ama nasıl bir cimri?.. Cimriliği çok başka boyutlarda yaşaması hele, insanı hayrete düşürse de hem güldürdü hem de düşündürdü. Nasıl ki tembellik Oblomov'un karakteristik bir özelliğiyse cimrilik de Harpagon'a ait. Harpagonluk da bir hastalıktır zannımca.
Son olarak tam bir tiyatro eseri olduğunu düşünüyorum. Mizah ve tabii mizahın da müthiş ve ağır bir şekilde içinde barındırdığı hicvin etkisi de yadsınamayacak bir ölçütte. Güldürürken düşündürengillerden.
Şimdiden okuyacak olanlara iyi okumalar dilerim.
Başka Bir Kültürün Lirik Bir Dille İfadesi
Kitap şöyle bir paragrafla başlıyor: “Ayemenem’de mayıs, sıcak ve bungun geçer. Gündüzler uzun ve nemlidir. Irmak ufalır, kara kargalar sessiz, toz yeşili ağaçlarda, parlak mangolardan karınlarını doyurur.” Bunu yazmadan, yazarın dilini nasıl ifade edebilirdim bilmiyordum. Dili bu kadar lirik, bu kadar şiirsel ve güzel çok az yazarla
Tekrar Okuma Başladım
Okuması çok uzun sürdü.. İş, hayat vs derken başlama ve bitiş olarak çok uzun soluklu bir kitap oldu benim için.. Tekrardan okumaya başlamama vesile oldu.. Dili ağır bir kitaptı. Polisiye, macera ve sonunda gizem ve heyecan var. Sonu hiç tahmin etmediğim gibi bitti.. Sanki 2. bölümü çekilecek bir film gibi..
Genel konu aşktır. Yazar gerçek aşkın tanımını yapmaya ve ruhların aşkının beklentisiz ve samimi oluşunu göstermeye çalışmıştır. Kitapta doğa, mekan, insan duygu ve piskolojisi ile insan ruhunun çalkantıları ve özellikleri derinlemesine ve yoğun bir şekilde betimlenmiştir. Bundan dolayı hikayesi ağır ilerleyen, betimlemesi yoğun bir roman olduğunu söyleyebilirim. O kadar ki bazı okurlar sıkılabilir. Ama bence yine de lezzetli bir roman.
