Uzun bir aradan sonra duygularımı nasıl ifade edeceğimi bilemediğimden bir türlü icraata dökemediğim bir incelemeyle karşınızdayım. (alkış :D)
Bu incelemeyi yaparken ne kadar heyecanlı, ne kadar keyifli ve mutlu olduğumu anlatamam. Kitabı okurken kafamda yankılanan sesler :
Abi ben daha önce nasıl olurda okumamışım bu kitabı?
Nasıl olurda
Bu ülkede bir senin adını bir de senin adını yaşatanları yaşatmadılar Atatürk.
Uğur Abi de bu insanlardan biriydi. Yakışıklı olmak için ne saça ne gözlüğe ihtiyacı olan bir adam. Bir YAZAR ki kalemi senden benden güzel.
Uğurlar olsun... Doğruları yazmaktan bir an korkmayan yiğit insan.
Uğur Mumcu'nun yazıları bugün günceldir. Bunlar,
- Niye kovuldun sen hayvanat bahçesinden?
- Çekememezlikten Mecnun. Başarımı kıskandılar.
- İlk günden?"
- Evet. Kovmak için bahane de bulamadılar, iftira attılar. Kafeslerin kapısını açık unutmuşum da hayvanlar kaçmış. Dedim bana bak işveren bey, İsmail hiçbir şeyi unutmaz. At hafızalıyım ben, dedim. O kafesin kapılarını açık unutmadım. Hepsini bile isteye açtım, dedim.
- Sebep?
- E hayvancıklar çok sıkılıyodu be Mecnun. Hele bi' aslan vardı görmen lazım. Bizim çiçekçi teyzenin oğlu gibi melül melül bakıyodu. Arada yelesini sallıyodu böyle tatlı tatlı. Ben de açtım hepsinin kapılarını, dedim gidin hadi lan serbestsiniz hepiniz.
Bu kitabı aylar önce okumuştum ama inceleme yazamamıştım , sonra neden yazmadım ki diye düşünüp yazmaya karar verdim:)
Öncelikle kitabı ilk aldığım zaman aslında kitabın içeriğinin çok daha duygusal, beni ağlatacak bir kitap olduğunu düşünerek almıştım. Fakat umduğumun tam tersi olmuştu, baya güldürmüştü beni.. Leyla ile mecnunun ilk karşılaşması, mecnunun farkında olmadan leylayı görünce tuvaletini altına yapması:) Yavuzun sürekli birşeyler çalması ama sorsan Yavuz abi asla öyle bir insan değil:).. O kadar eğlenceli bir kitaptı ki anlatamam. Tabi kitabın bitmesine son 10 sayfa kala yazarın Leylayı ve Yavuzu öldürmesi kitabı eğlenceli bir kitap olmaktan çıkarıp bizi ağlatması dışında :)
Peki İsmail abiye ne demeli.. Ah be ismail abi beklemeye devam et o gemi elbet bir gün gelecek! sen umudunu kaybetme :)Burdaki İsmail abi karakteri adeta bize hiç bir zaman umudumuzu kaybetmemiz gerektiğini anlatıyor..
Hayatta öyle aslında hiç bir zaman umudumuzu kaybetmemeliyiz .. Hiç beklemediğin anda çiçek açar umutlar diye boşuna demiyor Hz Mevlana :)
Aslında bu kitap hakkında söyleyecek çok şey var ama ben uzun şeyler yazmayı sevmiyorum:)) Neyse kitap harika bir kitaptı ben metroda giderken felan okuduğumda o kadar çok istemsizce gülüyordum ki , millet bana bakıp kesin deli demiştir eminim yani :) Okumak isteyenler evde okusun o yüzden:) Herkese tavsiye ediyorum kesinlikle ..
Leyla ile MecnunBurak Aksak · Küsurat Yayınları · 201815,6bin okunma