Ölüm rüzgarı
Ölüm, uyanık olduğum her güne serbestçe yayılıyor.
"İyi vakit geçirdin mi? diyor,
Şimdi bedenimi dolduran ilaç.
Ve senin hatıran yatakta saklıydı,
El feneriyle yorgan altında aydınlatılan.
Mücadele, anı birikimidir.
Eğer bir karmaşaysam,
Mücadele ağrılı günlerin köpüğü,
Süs payıdır neşenin.
Ölüm, uyandı zannetti ruhumu,
Henüz gül kurumamıştır oysa!
Ah benim güzel annem
Ter içer, ter dökerim,
Kan döker, sevda ekerim.
Günü gelir elbet ben de,
İyi vakit geçirdim, derim celladıma.
Ah Gülcan neden
Neden saçlarını taradın
Neden beni birkere aramadın
Yoksa sevgim sana yaramadımı
Söylesene gözlerinin rengi
Sözlerinin dengi
Ben değil mi idim ?
Körsün, sağırsın, bir ölüsün sen artık, çığlıklarımı işitmiyorsun! Sana nasıl bir cennet bağışlayacağımı anlayamadın. Cennet benim içimdeydi, onu senin önüne serecektim. Madem beni sevemeyecekmişsin, sevmesen de olurdu, bundan ne çıkardı ki? Her şey gönlünce, istediğin gibi kalırdı. Bana aklından geçenleri bir dostun olarak anlatırdın; gülerdik, sevinirdik,birbirimize neşeyle bakardık... Böylece sonuna dek yaşayıp giderdik. Başkasını sevsen bile sesimi çıkarmazdım. Onunla gezip tozardınız, ben de sokağın öbür ucundan sizi seyrederdim.Ah, her şeye razıyım, gözlerini bir kerecik açsan yeter! Bir an için, yalnızca bir an için!
Uysal Kız
Çiçekleri sulasan
ey sonuç
neyin sonucu
alfabeye koydular ölü bir kuşun yavrusunu
-ah neydi gene neydi ölümün özgül uzunluğu-
ve neydi
bir ayvayla bir ayvanın arasında tüten sarılık
böceklerin uzun uzun yıkandığı sarılık
o zaman ki kar yağdı, kimse bir şey anlamadı
kapıları pencereleri sıkıştırdık
o donuk kanla, donuk olmayan kanla
ve ne çıkardı boz bir gökyüzü bizim olduysa
kalsak kalsak biz ikimiz kalırdık ki ne çıkardı
kirlilik yürürlüğe girmişti bir kere
aramızda hiç yoktan bir acımasızlık
üstelik karaciğerim, kalp çarpıntıları, vesaire
her neyse şuydu buydu
ben unuttum hangi kış unutulduydu
Edip Cansever
tut elımı bur'dan gıdelım
olmaz demeden dınle benı bı'
ruzgarım sondu,dındı atesım
ah bebegım ben hala delıyım
Makber
Makber
Eyvah! Ne yer, ne yâr kaldı,
Gönlüm dolu ah-u zâr kaldı.
Şimdi buradaydı, gitti elden,
Gitti ebede gelip ezelden.
Ben gittim, o haksar kaldı,
Bir köşede tarumar kaldı,
Baki o enis-i dilden, eyvah,
Beyrut'ta bir mezar kaldı.
Kadınlar, Gezegenler Ve Cüceler
Sigaramı kendim yakabilirim bayım; sen bana kendi ellerinle kahve pişiremeyeceğine göre yemişim senin centilmenliğini!
Taksiye binişimde kapıyı açman beyefendi yapmıyor seni kuzum; “paramızı biriktirip bir pikap alalım, sevdiğimiz şarkıları plaklardan dinleyelim” dediğimde, “siz kadınlar böyle boş şeylere
bu nasıl bir aşk?
Akşamları gelir incir kuşları,
Konarlar bahçemin incirlerine;
Kiminin rengi ak, kiminin sarı.
Ah, beni vursalar bir kuş yerine!
Akşamları gelir incir kuşları...
Ki ben, Monna Rosa, bulurum seni
İncir kuşlarının bakışlarında.
Hayatla doldurur bu boş yelkeni
O masum bakışlar... Su kenarında
Ki ben, Monna Rosa, bulurum seni.