'Beni senden ayıran ne? Elimi uzatıp sana dokunuyorum, ama sana dokunmak ne demek bilmiyorum... Sana bakıyorum ama seni görmek ne demek anlayamıyorum. Bence sen benden daha gerçeksin, çünkü seni bütünüyle görebiliyorum, çünkü seni arkandan görebiliyorum ama kendimi değil. Bence ben sadece tek bir yandan varım. Ah, keşke söylediğimi kendim anlayabilsem!"
Sayfa 10 - SELKitabı okudu
Pessoa: kafayı yemiş bir gerçeklik
...doğruyu söylemek gerekirse umrumda değil, başkalarının acılarını önemsemediğim gibi...s.488 
Huzursuzluğun Kitabı
Bu kısma ben çok katılıyorum.
Dünya zaten leş gibi bir yer değil mi, kısacık minicik hayatımda da dünyadaki tüm acılara vahşete kucak açıp ah vah etmeyi tercih etmiyorum, bunu samimi de bulmuyorum. Tanrının suçu ve ben kudretli diyilim. Bencil de diyilim, benim başıma da gelebilir, kimseler ah vah etmesin, herkes minik kısa hayatında ne kadar huzurlu yaşarsa o kadar anlamlı değerli bence
Ama içimde hiç huzur yok - ah, huzur nedir bilemeyeceğim, asla! -, yüreğimin derininde, bir vakitler sattığımız o evin bir köşesindeki ihtiyar kuyu, yabancılaşmış bir evin tozlu tavan arasına tutsak kalmış çocukluğumun anısı var. İçimde huzurdan eser yok, hayır, ama - ne yazık! - huzuru tatmak için istek de yok.
Can YayınlarıKitabı okudu
Ah ki ah! Beni darmadağın eden ve bunalımlara sürükleyen, olabileceğim o öteki kişiye duyduğum bu özlem işte!
Can YayınlarıKitabı okudu
Ah, içimdeki yaşamayan ülke!
Sayfa 408Kitabı okudu
Ah, var olmaktan kim kurtaracak beni?
İstediğim ne yaşam ne de ölüm…
Sayfa 205Kitabı okudu