Yarenim Hallacı Mansur'un sabır tarifi bambaşkadır.Diyor ki hazret:"Sabır odur ki bir kişinin iki elini ayağını keserler,onu köprünün üzerine asarlar ve hatta bundan daha acayip muameleler yaparlar da bir kere ah etmez."
Sayfa 158 - Hayat YayınlarıKitabı okudu
Âh ile gözyaşı,
Yunusun haldaşı:
Zehirle pişen aşı,
Yemeğe kim gelir?
Yok yire geçürdüm güni
Ah n'ideyüm ömrüm seni
Senünle olmadum gani
Ah n'ideyüm ömrüm seni
Geldüm ü geçdüm bilmedüm
Aglayup gussa yimedüm
Senden ayrılam dimedüm
Ah n'ideyüm 'ömrüm seni
Seni bana yår sanurdum
Vana vefâdâr sanurdum
Aygar imişsin bilmedüm
Ah n'ideyüm 'ömrüm seni
Bülbül eder âh u figan,
Hasret ile yandı bu can,
Benim gönülcüğüm ey can,
Hakk'tan geldi Hakk'a gider..
Hz. Yunus Emre
Olayların arka planını görmezden gelerek yaşadığınız bir
hâdisenin, sizin cinsinizden biri tarafından başınıza geldiği-
ni düşünürseniz onu kabullenmekte zorlanırsınız. Fakat sizin
üzerinizde olan ve sizi var eden, size "varlık" bahşeden bir yüce kudretin Allahu zü'l Celal'in varlığını kabul ettiğiniz ve Ona teslim olduğunuz zaman tecelliyatla imtihan ediliyorsunuz. Başınıza gelene bu nazarla bakıp, her hâdiseden bir ibret alacaksınız. Modern insanın çıkmazı işte burada başlıyor. Modern insan bu çıkmazda hayatını idame ettiriyor. İnsana çok büyük yetenekler bahşedilmiş; ama bu yetenekler başına gelen imtihanlarla baş etmesine yetmiyor. Eskiden evlerin, tekkelerin duvarlarına, "Ah Teslimiyet" yazilı levhalar asılırdi. Bu teslimiyet, sizi var eden ve sizi kuşatan bir varlığa teslimiyettir.
Allahu zü'l Celal, yeryüzüne elçilerini göndermiş. Bu elçi-
lerin bir de vârisleri var. Büyük zevat-l kiram var. Bu şekilde
ala meratibihim bir teslimiyet zinciri var. Eski diplomalara ve
icazetnamelere şu yazılırdi: "El ele, el Hakk'a." En nihayetinde
siz Hak'tan gelen şerbeti içiyorsunuz. Kaynak insan değildir.
Allah'tır. insan sadece nakleder. Yunus Emre ne diyor:
Hak'tan gelen şerbeti içtik elhamdülillah
Şu tevhid denizini geçtik elhamdülillah.
Yunus Emre'ye Hak'tan bir haber geliyor, o habere, "Âmen-
na" diyor. Sonra o haberin mûcib-i muktezasınca amel ediyor
ve tevhid denizini geçiyor. Yoksa sadece "âmenna" demekle
geçilmiyor o deniz. işte o an bir sükûn bir sekinet hâli iniyor ruha. İnsanın iç dünyası ferahlıyor.
Sayfa 113Kitabı okudu
Evvel dahi bu akl u cân seninleyidi asl-ı kân
Âhir geri sensin mekân onda varam senden yana
Bu âh ile bu zâr ile bu hikmeti kim ne bile Bilse dahi gelmez dile tutdum yüzüm senden yana
Dursam seninle dururum baksam seninle bakarım
Her kancaru kim yürürüm gönlüm yönü senden yana
Sensin bana cân u cihân sensin bana genc-i nihân
Senin durur assı ziyân ne iş gele benden bana
DİB
