Ahmed Arif Leyla'sına seslenirken "Başın, gözün ağrımasın." diyor. Sevmek tam da bu. Eskilerin dediği gibi: "Tek canı sağ olsun da; yel essin, kokusu gelsin."
Sevilmek: "Leyla'sina mektubu ulaşsın diye 25 kuruşluk posta pulu almak için hamallık yapan Ahmed Arif'in hakkıydı."
Leylâm ve asıl seni bir daha görmemek... Ve asıl seni görmemeyi düşünmek insanı deli ediyor. Seni belki bir ay görmesem ne bileyim seni 3 ay, bir sene görmesem
bu insana koymaz da bu bir yasak olursa ve hiç dönmemek karışınca işe, çok acı oluyor Leylâ. Amma diyeceksin ki, “Biz birbirimize o kadar alışmamıştık ki.”
Öyle değil halbuki Leylâ, alışmamıştık amma, alışa bilirdik ve alışacaktık...
5 Mayıs 1954 Bismil
Leylâ, Zalim Leylâ!
Bu, benimki dördüncü. Oysaki senden bir
tek mektup aldım. O belâlı ve korkunç ilk
mektubun, yani 4-1, ben mağlubum... Ben,
belki yazamazdım da, melânko-lim ve
serseriliğim tutar da yazamaz, boş verirdimse,
sen yazacak, “bu oğlan, öldü mü kaldı mı?”
diye sen arayacaktm, değil mi?
15 Mayıs 1954 Ankara
Leylâ, Cânım,
Kayb, berbat ve sessizim... Sessiz ve dolu:
Allahtan ki sen varsın. Yoksa hâlim korkunçtu...
Ve asıl seni
görmemeyi düşünmek insanı deli ediyor. Seni
belki bir ay görmesem ne bileyim seni 3 ay, bir
sene görmesem bu insana koymaz da bu bir
yasak olursa ve hiç dönmemek karışınca işe,
çok acı oluyor Leylâ. Amma diyeceksin ki, “Biz
birbirimize o kadar alışmamıştık ki.”
Öyle değil halbuki Leylâ, alışmamıştık amma, alışabilirdik ve alışacaktık...
Ses etmektir, haykırmak
“Leylâ!” bir tenha saatte geceler yarı.
Ömrümüz çelimsiz, kısa. Çabamız korkunç
ama. Ayaklarımızı bastığımız toprağın,
kokladığımız havanın, şunun bunun en ibne, en
akla gelmez derdini dert edinmek. Kendimizi
duymaya, yaşamaya yönelmek bile yasak.
Neden Mr. Haunter yahut Abdullah oğlu
Durmuş için yasak ve ayıp değil bunlar?