Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
"Ölümsüz Olmak İçin Ölmek Gerekir"
.
Sürükleyici bir kitap. Akıcı bir dili var. Kitabın sonunda tahmin etmediğiniz olaylarla karşılaşıyorsunuz. Kitap karşımızdaki kişiye ne olursa olsun fazla güvenmememiz gerektiğini, insanların her zaman bizi şaşırtmayı başarabileceklerini anlatıyor.
Kitap Beyoğlu'nda büyüyen, Beyoğlu'nda yaşayan üç arkadaşın hikayesini anlatıyor. Birbirlerinden çok farklı üç arkadaşın başından geçenler...
Kitabın yarısına kadar olay olmasını bekledim. Ancak bu bekleyiş beni hiç sıkmadı ve sonu çok şaşırtı. Katilin kim olduğunu öğrendiğimde ürperdim diyebilirim.
Eğer kitaplığınızda varsa okumayı, edinmeyi düşünüyorsanız da hemen satın alıp kitaba başlamayı geciktirmemenizi tavsiye ederim.
:))
Ahmet Ümit'in Sis ve Gecesini okuduktan sonra bir şey fark ettim. Ahmet Ümit, okuyucuyu son sayfalarda şoka uğratmasını iyi biliyor. Çünkü, bu kitabı bitirdiğimde en az 5 dakika -şaka yapmıyorum- boyunca ağzım açık bir şekilde ''O nasıl bir sondur öyle?!'' diye kendime sorgularken buldum.
Polisiye severler için şiddetle tavsiye ettiğim bir kitaptır. Olay kurgusu inanılmaz. Yani şuraya bile yazarken, okuduğum zaman yaşadığım hisleri hissediyorum. Bazı okurların yaptığı yorum gibi Ahmet Ümit sürükleyici bir üslupla yazıyor ama bu kitapta yazdığı kurgu inanılmaz. Tüm kitaplarını okumadım ama hepsini okuyup kitaplığıma koymak istiyorum. Bu kitabı da ödünç almıştım. Kitap alışverişi yaptığım bir sırada alıp kitaplığıma da koymak istiyorum.
Polisiye romanlarında katil tahminlerim iyidir o yüzden sonu pek şaşırtmadı beni ama her sayfa çevirişimde “umarım yanılıyorumdur” demekten de alamadım kendimi. Roman çok akıcıydı ve konusu gayet enteresan. Sonuna kadar keyifle okudum, 2 gün sürdü. Fakat kitap bence en olmaması gereken şekilde bitti sonuna gerçekten üzüldüm. Güzel bir dostluk vardı, benimsemiştim o dostuluğu haliyle sonu bir hayli üzdü beni. Ters köşe yapan kitaplar çok güzeldir ama bu sonda biraz zoraki bir şaşırtma yapılmış gibiydi. Daha çarpıcı bir sonla çok güzel bir kitap olan Beyoğlu Rapsodisi benim için muhteşem bir kitap olurdu. Kesinlikle tavsiye edebileceğim bir kitap.
456 syf.
10/10 puan verdi
Ahmet Ümit tarafından okuduğum ikinci eser. Normal şartlarda polisiye okurken bir yerden sonra sıkılan bir insan olarak söylüyorum, Ahmet Ümit bu konuda bambaşka bir yazar. Yani resmen sizi okurken alıp götürüveriyor. Bir bakıyorsunuz, hoop kitap bitivermiş. Ne yapıp ne yapmayacağını da kestiremiyorsunuz üstelik. Kitabın olay akışı ilerliyor,
Kendi kendime daha önce polisiye okudum mu acaba sorusunu sordum bu kitaptan sonra . Başından sonuna kadar her cümlesi ile harika bir kitap. Kitabın sonu o kadar farklı bitti ki beş dakika gerçekten mi diye sorguladım kendimi , gerçekten inanılmaz bir kitapti . Samimi dostluklar vardı ama bu şekilde bitmesi bir noktada çok üzdü. Kısaca kesinlikle okunmaya değer bir kitap son kelimesine kadar ..
"Önce Söz Vardı" programındaki sohbetleri, coşkulu anlatımı ile Ahmet Ümit bende merak uyandırdı ve ilk kez bir romanını okumaya program sayesinde karar verdim. Polisiye roman okumayalı da bir hayli zaman olmuştu hem.
Kitabı henüz bitirdim ve kitapla ilgili söyleyebileceğim ilk şey tuhaf bir kitap olduğu.
Üç eski dostun birbirinden farklı yaşamları ve kurduğu dostluk üzerinden ilerliyor kitap. Esas olaylar son 150 sayfada başlıyor denebilir hatta. Adından da anlaşılacağı üzere özellikle Beyoğlu adeta sözlü bir harita gibi betimlenmiş. Yemeğe gidilen her mekan, her mimari yapı tek tek anlatılıyor.
Dili sade, yormayan bir kitaptı Beyoğlu Rapsodisi. Güzel bir romandı ancak tatmin edici bir polisiye değildi kesinlikle. Spoiler vermek istemiyorum bu yüzden tuhaf bitti demekten daha net bir şekilde yorumlayamayacağım sanırım. Kitabın başları uzun uzadıya anlatılırken olayın çözümlendiği kısım oldu bittiye getirilmiş bana kalırsa.
Bunlara rağmen kesinlikle sıkıcı bir kitap değildi ve okuduğum son Ahmet Ümit kitabı da olmayacak.