Ahsen
@ahsenekinci
§on kuşlarımdı bunlar, dedim telef olmasın
Geçti artık göğsümde kuş barınmaz anladım
§aadeti her yerde aradım ama sadece
elimde bir kitapla kuytu köşede buldum.
Dr.
HÜTF
Kırmızı eğrelti otunun büyüdüğü yer
Yabancı
52 okur puanı
Ocak 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Başkalarına açtığımız bu düşüncelerimizi hatırladığımızda, dayanamayıp daha açmadan kopardığımız ve yerde solmuş, çiğnenmiş olarak yattığını gördüğümüz bir çiçeğe acır gibi acımaz mıyız?
Bir anda kendimi bir insan değil de, önemsiz bir koltuk ya da bir pencere gibi gördüm; insan idiysem bile, herhalde bir koltuk ya da pencereden farkı olmayan bir insandım.
Ara sıra sevgimle mutluyum. Ara sıra da yanılıyorum, bu daha sık oluyor.
Onu böyle coşkuyla savunması nedense bana onu hiç sevmediğini, ona hiç saygı duymadığını düşündürdü. Arkadaşı konusunda eski düşüncesini değiştirmiş demesinler diye böyle konuşuyormuş gibi geldi bana. Dostlarını onlar hep sevilmeye değer insanlar olarak kaldıkları için değil, bir yanılgıyla da olsa bir kez sevdikten sonra artık sevmemeyi namussuzluk saydığı için, hayatı boyunca seven bir insandı o.
Okur Takip Önerileri
Umut
Geçmişe ilişkin anılarım ne denli iç karartıcı olursa, bugünüm o denli temiz ve aydınlık bir nokta gibi beliriyor, gelecek günlerimse bu noktanın çevresinde yer alan gökkuşağı renklerinde, ışık, aydınlık, sevinç dolu halkalar olarak görünüyordu.
Ve Tolstoy, dünyanın en büyük yazarlarından biri oldu.
Herkes beni tanısın ve sevsin isterdim. Nikolay İrtinyev dendi mi, herkes şöyle bir dalgalansın, çevremi alsınlar ve bilmem nelerden dolayı bana teşekkür etsinler isterdim.
"Nasıl oldu da daha önce anlayamadım bunu?" dedim kendi kendime. "Ne aptalmışım ben! Mutlu olabileceğimi nasıl da anlamamışım! Şu anda, hemen şu anda bambaşka bir insan olup, bambaşka bir biçimde yaşamaya başlamalıyım."
Her bağlılıkta iki yan vardır: Biri sever, öbürü kendisinin sevilmesine izin verir; biri öper, biri yanağını uzatır.
"Birbirimize böylesine bağlanmamızın, sizi, sizden çok önce tanıdığım, sizinle olduğumdan daha fazla birlikte olduğum insanlardan daha çok sevmemin nedeni nedir, biliyor musunuz? Şu anda buldum bu soruların cevabını. Pek az kimsede görülen şaşırtıcı bir özelliğiniz var sizin: Her şeyi apaçık söylüyorsunuz."
Hani insanın kafasında düşünceler gitgide hızlanarak birbirini izler, insan kendini iyice konuya kaptırır ve giderek öyle bir noktaya ulaşır ki, artık ötesi belirsiz ve bulanıktır; düşüncelerinizi dile getirmenin imkânsız olduğunu anlarsınız ve düşündüğünüz şeyi söylediğinizi sanırken, bambaşka bir şey söylediğinizi görürsünüz. İnsanın tartışmalarda coşkuyla, birbiri ardınca düşünce üretip dururken, birdenbire, artık bundan öte bir şey açıklayamayacağını, daha ileri gidemeyeceğini anlama sınırına ulaştığı böylesi tıkanma anlarını çok severdim.
Ama işte insanların birbirlerini çok iyi tanımaları da, çok az tanımaları denli yakınlaşmaya engel oluyor.
Duygu dünyamızda olup bitenlerin gerçeğe benzemezliği, aslında gerçekliğin en şaşmaz belirtisidir.
Varoluş sancıları herkeste varolmuş
XIX İLKGENÇLİK
İlkgençlik yıllarımda sürekli düşünmekten, hayal etmekten hoşlandığım şeylerin neler olduğunu söylesem, sanırım kimse inanmaz bana. Çünkü bunlar ne yaşıma ne de toplumsal durumuma uygun şeylerdi. Ama kanımca insanın toplumsal konumuyla ahlaki konumu arasındaki birbirini tutmazlık, gerçekliğin en şaşmaz belirtisidir.
Kendi içime
Sayfa 225Kitabı okuyor
"Saygılarımı sunarım, Agafya Mihaylovna!"
Gaşa ona öfkeyle baktı:
"Ne işiniz var sizin burada? Her şey tamam, bir senin saygıların eksikti!"
Bazen de Tanrı aklıma geliyor ve ona küstahça, ne hakla bana böyle bir ceza verdiğini soruyorum. "Sabah dualarımı da, akşam dualarımı da bir kez olsun aksatmadığıma göre, bu cezayı niçin çekiyorum?"
Ama Volodya'nın özellikle kavgalarımızda ortaya çıkan soylu içtenliğini kıskandığım kadar hiçbir şeyi kıskanmazdım.