Ufuk, aynı umut gibidir, sen hep yaklaşıyorum sanarak gidersin, o hep senin ilerlediğin kadar uzaklaşır.
SÜLEYMAN KAPTAN- Gönlü yaralanmış. Vücudu sağlam görünüyor da canı hasta.
Bugün şurada meyhaneci ustasıyım, dünyanın hali daima bir, her yerde bir, her vakitte bir. Daima deli şen, akıllı mahzun.
Vücudunun biçimine, yüzünün güzelliğine tutulmuşsun, öyle mi? O bir yüz örtüsüdür, seni aldatmak için yapılmış bir örtü. Yüzüne baktıkça üzgün üzgün duruyor. Sana sevgi mi gösteriyor? Ah, bir kere o örtünün altındaki kemikleri görsen...
AKİF BEY- Sen insana böyle mi yaklaşmayı öğrendin? Bahtiyar, gözlerin yaşla dolmuş, ağlıyorsun. Bu yaştan sonra çocuk mu oldun?
BAHTİYAR BEY- Birader, sen galiba sevdiğin birini şehit oldu diye işitip de arkasından aylarca matem tuttuktan sonra karşında görmemişsin.
AKİF BEY- Nasıl?
BAHTİYAR BEY- Görmüş olaydın o kadar anlardın ki ağlamak çocuklara mahsus değilmiş. Bazen erkekler de ağlıyor.