hoşça kal der gözlerin
sana rast gelmek yoktu aklımda bu akşamleyin
ansızın geldin; hastalığa yakalanmışım gibi
ellerimde kaybolmuş bir çocuğun boşluğu
caddelerde, dar sokaklarda yağmur
kuşlar yıkanmak için uçuşuyor sadece
sana rast gelmek; hüzünlü bir vedadır
gene sana açıldı kapılarım; ardına kadar
sana rast gelmek; bilinçsiz bir intihardır
sana bir şiir kurmak yoktu aklımda bu akşamleyin
inan kelimeler kendilerini kusuyor
çiçeklerde içimin burukluğunun acınası hali
hayret! saçların toplu... amanın! rüzgâr arsız
ve içimde delice bir his; dudaklarına dokunmalı
sana dair bir anı yoktu aklımda bu akşamleyin
bulutlar mıdır, bu serinlik mi, göl üzeri çizimler mi
nedendir otobüslere binmek de güzel
hele ki cam kenarını sana ayırmışlarsa
kalbimi müslüman ülkelerdeki iftar telaşı sarıyor
biliyorum artık; gözlerin bir darağacı
ne kurumayı bilirler ne meyveye durmayı
sana rast gelmek; yeniden doğmak gibi
Bu günden geçmişe elveda
İlkim iyikim....
İyi ki varsın her şeye rağmen iyi ki girdin hayatıma son kez içimde kalan her şeyi anlatacağım artık senden geriye içimde bir şey kalmasın diye...
Sen anlasanda anlamasanda ben anlatacağım. Bir ömür yanında olmadığım için üzgünüm zaten istemezsin ama yinede seni bu hale getirdiğim için üzgünüm ama ben de bittim bunu bil isterim,
Rope mayis 5 şarkısı..
Neden konuşmuyorsun? seni de kırdılar dimi, seni de yordular
Konuşmak rahatlatır derler, konuşsana, bağır istersen, kır dök
Yorgun değilim ben
Konuşsana o zaman
Konuşsam ne anlatacaksın ki?
Bu da geçer mi diyeceksin, boşver be mi diyeceksin
Sıcak bardağa soğuk su mu dökeceksin?
Sıcak bardağa soğuk su dökülmez, çatlatırsın
Hem bağırmak sadece
KENDİ KALEMİMDEN İLK ŞİİRİM
Hava soğuk umutlar uzak demek ki bugün de çay ısıtacak içimizi
Sinir uçlarımı yok ettin be sevgili
Bazen diyorum gelip çıkarırmısın bu dipsiz kuyulardan beni
Sonra bir his sarıyor şu yorgun yüreğimi
Sahi diyorum sahi sen severmiydin beni?
Bana öyle bir gel demelisin ki mesafeler anlamını yitirmeli
Ah diyorum bir gelsen bir görsen şu
minik adı’m - bir
“Çok istedim normal olmayı, sağlıklı herkes gibi bir aileyi, normal yaşayan, olabildiğince mutlu normal bir insan olmayı çok istedim. Gerçekleştiremedim bunu. Sebeplerim ne olursa olsun. Kendim için iyiyi seçmedim. Hep aklımda birileri vardı. Yeterince iyi olamadım belki ama şu hayatta birileri mutlu olsun diye uğraşmaktan vazgeçmedim. Uzun zaman önce bundan istifa ettim. Hâlâ biri var ama benim yüküm çok ağırlaştı artık. Buna devam edebilir miyim bilmiyorum. Çünkü aklımda hep o güzel aile ya da mutlu bir çift var ve çok korktuğum ama hayal etmekten kendimi alamadığım o bebek… Biz kadınlarda mı var bu his bilmiyorum ki. İçimde hiç sahip olamadığım sırf bu yüzden olsa gerek ben daha iyisini olacağım diyen bir anne var. Olur muyum bir gün bilmem ama bir gün bir çılgınlık edip seni hayatıma katabilirsem senin için elimden geleni yapıp iyi bir insan olmaya çalıştığımı bil şimdiden. Çok çabalıyorum. Babasız ve annesiz büyüyen bir kadın olarak çok uğraşıyorum bu hayatla ve kendimle. Umarım ileride bir gün bunları anlatıp anlaşılabileceğim ve en önemlisi ‘normal’i istediğim için yüzüme şakayla karışık gülen birisi olacağın günlerim vardır. Çünkü seni öyle aşkla seveceğim ki. Senin normalin bu mu kadın diyeceksin. Hoşça kal bebek.”
28.12.2020 18:39
31.10.2022 00:21
~ ben’den ~
Takılı kaldığım notam,
Baş dönmelerimin başlangıcı,
Kış mevsiminde titremeler ile ismini sayıkladığım,
İçimi alev alev eden dudaklarımın parıltısı,
Korkularım var senden, duygularından ve aşkından,
Sil baştan yaşamak mı?
Yeniden ve bir daha yeniden,
O gözlere tutulup başlamak,
Yıkılmış ne varsa yeni baştan kurmak,
Ruhunu incelemek geceler
Hayat işte. Hep olamayacağını bildiğin hemen her şeyin hep olacağını sanarak sanki hep olacakmışsın gibi geçirdiğin zamanı belirsiz bir anda tüketip yok olmak. Farkında olduğumuz halde farkında değilmişiz gibi yaparak. Katlanamayız çünkü. "Anda kal" diyorlar bana. Hangi anda? 8 yaşımdaki mi? 17 yaşında iken oturduğum o sahili mi? Boğazı tepeden parktan seyrettiğim günde mi? Hangisinde? Mutlu olduğum bir anda mı? Geçti? Geçer. Her şey geçer. Bir bir yitiriyoruz. Eksiliyoruz. Hatırladığım güzel anlar, muhteşem insanlar gidiyor. Aklımda bana anlattıkları, öğrettikleri, hissettirdikleri kalıyor. Üstümde parçaları ile daha da hızlı gitmeye başlıyorum sonra.Çok daha hızlı. Çok. O kadar hızlı ki aynamda görmeye başlıyorum kafamın içindekileri. Kaçmıyorum da aslında ama önümde durmasından iyidir. Sonra eve geliyorum. Kendimi korumaya alıyorum. Kafamın içine tıkıştırılmış bunca şeyin sorumluluğuyla, yavaşlamam hatta durmam gerek bir noktada. Hep eve gelirim ben. Bana öğretileni yaparım hep. Ne yapabileceğimin önemi yok. Ben, bana öğretileni yaparım. Çünkü güzel öğrettiler. Bana iyi şeyler öğrettiler. İyi insanlar sardı çevremi ve iyi niyetle beni daha iyi biri yapmak için emek verdiler. Ömrüm boyu onlara layık olmaya çalıştım. Bana öğrettikleri değerleri korumaya çabaladım. Elimden geleni yaptım işte. Şimdi onlar gidiyor. Ben kaldım. Bana bıraktığınız ne varsa yaşatmaya çalışacağım.
"Düşelim mi bu gece aynı rüyaya?
İster misin kokuna sarılayım biraz?"
|Aklımda güzel kal,Halis Karabenli.
BÖYLE KAL
Sevmiyosun diye nefret ettim
En güzel şarkısı olan şehirden
Dönmüyosun diye döndüm sırtımı
Ne zormuş görememek yüzünü
Öyle kalma yalvarıyorum
Aklımda, yanımda, yakında
Kimselere de anlatamıyorum
Seni çok ama çok seviyorum
Bizde Birileriyiz!.. Garib Çoban
Bizde Birileriyiz!..
Tenimdeki her gözeneklerdeki terimle, damarlarımdaki her damla kanla.
Aldığım her nefeste.
Dudaklarıma dokunan her gülümsemeyle.
Dilimin telaffuz ettiği gönülden her tondaki duada.
Seni her şekilde ve her şeyde sevmeyi seviyorum çocuk bayramı gibi yüreğim.
Sen kalbime kazınmış tek ölümsüz aşk şiirisin.
Her harf nefesimle