Anneme özlem...
Bundan beş, altı yıl önceydi… Bu zamanlardı yine. Mayıs'ın ilk haftası geçmiş. Galatasaray’ım şampiyonluğa adım atmak üzereydi. Arkadaşlarla sözleştik, akşama Taksim'de şampiyonluk kutlamalarına katılacaktık... İşten eve geldim. Cumartesi akşamüzeri, koltuğa yaslandım...
Televizyonda birbiri ardına sıralanmış kapitalizmin "anneler
Dostum güvercin
Kör bir hücre, içinde ruhum idam.
Hayallerle kaplıdır dört duvarlı zindan, Sıcak bir rüzgar eser küçük pencereden,
Eriyen Salkımlar bedenimi delmez,
Ayaklarım buz.
Yüreğim soğuk.
Beynim kızgın ateş..
Her sabah sesiyle uyandığım,
Dostum ziyaret eder beni,
Güvercinim Ekmek ortağım..
Öyle güzel çırpınır ki kanatları,
Sanki Ahmet kayanın sesi
beni hiç anlamadın,
anlamayacaksın...
aslında o kadar da farklı değiliz,
farklı bakıyoruz sadece,
farklı düşünüyoruz.
senin sözde doğruların var;
benim kalpte yanlışlarım.
senin gitmeyen korkuların var;
Mustafa Kemal Atatürk'ün fotoğrafları bize ne söyler?
iki üç gündür biraz hastayım. bu süreçte kitap okuyamadım. uzun süre kitabın başında duramadığım için kitap okuyamadığım bu sürede aklıma geçenlerde 
Fotoğraflarla Atatürk kitabını okuduğum/fotoğraflarına baktığım geldi.
ben genelde Mustafa Kemal Atatürk'ün fotoğraflarına bakarken o zaman gerçekleşen
güzel kal aklımda
...
Güneşli bir gün,
Umutlu bir şiir gibi
Hatırımda tebessümler
Bırakan hoş bir anı gibi
Burnumun direğini sızlatan
Ender bir koku,
Derin bir şarkı gibi...
Güzel kal aklımda..
Kal..
Hep kal...
.
Dostum güvercin
Kör bir hücre, içinde ruhum idam.
Hayallerle kaplıdır dört duvarlı zindan, Sıcak bir rüzgar eser küçük pencereden,
Eriyen Salkımlar bedenimi delmez,
Ayaklarım buz.
Yüreğim soğuk.
Beynim kızgın ateş..
Her sabah sesiyle uyandığım,
Dostum ziyaret eder beni,
Güvercinim Ekmek ortağım..
Öyle güzel çırpınır ki kanatları,
Sanki Ahmet kayanın sesi
...
Beni hiç anlamadın sen, anlamayacaksın.
Oluruna bıraksam her şeyi,
bilmemki başıma ne işler açacaksın?
Öyle bir yerdesin ki bende;
dokunsam yakacak, bıraksam kaçacaksın.
Bilmiyorum, sen söyle güzel gözlüm;
ne yapayım ben seninle?
Dağları mı dizeyim önüne kal diye,
yoksa gidişini seyre mi durayım?
Derdini veren mi olayım,
derdinden verem mi
Beni hiç anlamadın sen, anlamayacaksın.
Oluruna bıraksam her şeyi,
bilmemki başıma ne işler açacaksın?
Öyle bir yerdesin ki bende;
dokunsam yakacak, bıraksam kaçacaksın.
Bilmiyorum, sen söyle güzel gözlüm;
ne yapayım ben seninle?
Dağları mı dizeyim önüne kal diye,
yoksa gidişini seyre mi durayım?
Derdini veren mi olayım,
derdinden verem mi