Yaşamıma ve onun gizli rengine baktığımda içimde gözyaşı titreşimi gibi bir şey oluşuyor. Şu gökyüzü gibi. Aynı anda hem yağmurlu hem güneşli, hem öğleüstü hem gece yarısı.
Yarım porsiyonları hiç sevmiyorum. Canımı sıkıyor. Düşünmemi engelliyor. Hele böbürlenip duran yarım porsiyonları hiç sevmiyorum.
İçimde acı ve sevincin yol alışını düşündüğüm her seferinde, çaldığım bölümün hepsinin en ciddisi, en yücesi, en coşturucusu olduğunu bilirim.
İnsanüstü mutluluk bir yana, günlerin eğri çizgisi dışında sonsuzluk diye bir şey görmüyordu. Mutluluk insaniydi, sonsuzluksa gündelik. Her şey küçülmeyi bilmekte, güneşlerin ritmini umudumuzun eğri çizgisine bağlamak yerine, kalbini onlarla düzenlemekteydi.
Birdenbire ciddileşmiş yüzünü görüyor ve içinde devinip duran, ama dile getirilemeyen, başka zaman olsa aşk sanabileceği sarılgan bir minnettarlık duyuyordu.
Gözlerimi sevinçle dolduruyorsun ve bu sevincin yüreğimde tuttuğu yeri bilemezsin.
Dünya her zaman ancak bir şey söyler: Önce hoşa gider sonra bıktırır.
Sayfa 105 - Can Yayınları 3. BasımKitabı okudu
İçinde öyle çok şeye sahipsin ki , hepsinden soylusu da, mutluluk duygusu taşıyorsun. Yalnızca bir erkeğin yaşamını bekleme. Onca kadın bunun için yanılıyor. Sen yaşamı bizzat kendinde ara.
Sayfa 111 - Can yayınları 3. BasımKitabı okudu
Kimi zaman bir saati eline alıyor, akrebin bir rakamdan öbürüne geçişine bakıyor ve beş dakikaların kendisine sonsuz gibi gelmesine hayran kalıyordu.
Sayfa 121 - Can Yayınları 3. BasımKitabı okudu
Önemli olan yalnızca, anlıyorsun ya mutluluk isteğidir, sürekli var olan, kocaman bir tür bilinç. Gerisi, kadınlar, sanat yapıları ya da dünyevi başarılar, yalnızca bahanedir.
Sayfa 128 - Can Yayınları 3. BasımKitabı okudu
Ölme korkusu, insanın içindeki yaşayan şeye olan sınırsız bağlanmayı açıklıyordu. Yaşamlarını yükseltmek için kararlı davranışlarda bulunmamış olanlar, ölümden, içine karışmadıkları bir yaşama onun getirdiği yaptırımlardan dolayı korkuyorlardı. Hiçbir zaman yaşamadıkları için yeterince yaşamamışlardı. Ve ölüm, boş yere susuzluğunu gidermeye çalışan bir yolcuyu, sonsuzluğa dek sudan yoksun bırakma davranışı gibiydi.
Sayfa 144 - Can Yayınları 3. BasımKitabı okudu
"Öyle bir gün geliyor ki, insan olması gerektiği yerde olmak istiyor. Ama kimi kez yaşamak için, intihar etmekten daha çok cesaret gerekiyor."
"Yaşamak için zaman gerekir. Her sanat yapıtı gibi yaşamda üzerinde düşünmeyi gerektirir."
"İnsan her gün sevincini ele geçirmek zorundaydı."