#kitapyorum
Shakespeare'in ilk oyunu olarak kabul edilen oyunda ana tema, dostluk, aşk, aldatma ve sadakattir. Karakter değişimi üzerine bir komedi. Bu oyunun gerçek kahramanları, Proteus'un hizmetkarı Launce ve Launce'nin köpek Crab'ıdır. canlı, nefes alan, tamamen insan karakterli, hemen ilişki kurabilen ve derinden zorlayıcı. Onun neşeli monologları, bu oyunun mücevheri. Ama bunu da söylemeden geçemiyeceğim, tüm kalbimle Proteus'tan nefret ediyorum.
Sylvia'yı görmezsem, ışık ışık olabilir mi?
Sylvia yanımda olmazsa, ne işe yarar neşe?
...
Geceleri Sylvia'nın yanında olmadıkça,
Müzik yoktur bülbül şakımasında,
Gündüzleri Sylvia'yı seyretmedikçe
Görülecek hiçbir gün yoktur bana.
O benim varoluşumdur; ben, ben olamam,
Onun saf etkisi altında beslenmedikçe, aydınlanmadıkça,
Onun tarafından ağırlanmadıkça yaşayamam.
Bu satırları okuyunca bu kitaba aşık olmamak imkansız. Çok iyi kurgulanmış bir olay örgüsü ama finali zayıf bulduğumu söylemeliyim. Üstad Shakespeare'den daha iyi kurgulanmış bir final beklerdim.
