Aleyna Hafize Gül
@aleynahafizegul
"Uçan balıklar kısa bir süre havada kalabilir, ne var ki çok geçmeden suya düşmek zorundadırlar..."
~ Babalar ve Oğullar, Turgenyev
Sayfa 236Kitabı okudu
"Sevdiği varlığın gözlerinde böyle gözyaşları görmemiş bir kimse, insanoğlunun yeryüzünde minnettarlıktan ve utancından kendinden geçercesine mutlu olabileceğini hissedemez."
~ Babalar ve Oğullar, Turgenyev
Sayfa 235Kitabı okudu
"İnsan, her anını anlamlı kılacak şekilde kurmalı hayatı."
~Babalar ve Oğullar, Turgenyev
Sayfa 167Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"...İşte sana bir ders genç dostum, yol gösterici bir örnek. Kim bilir ne türden bir saçmalık! İnsanoğlunun hayatı bir ipliğe bağlı, altındaki uçurum anbean açılabilir ama o kendine hâlâ türlü çeşitli zorluklar icat ediyor, hayatını boşa harcıyor."
~Babalar ve Oğullar, Turgenyev
Sayfa 145Kitabı okudu
"Zaman (bilindiği gibi) kimileyin kuş gibi uçar, kimileyin de solucan gibi sürünerek geçer, ancak insanlar zamanın hızlı ya da yavaş geçip geçmediğinin farkında olmadıklarında kendilerini daha iyi hissederler."
~ Babalar ve Oğullar, Turgenyev
Sayfa 119Kitabı okudu
" -Demek ki size göre budala insanla akıllı insan arasında, iyiyle kötü arasında bir fark yok, öyle mi?
- Hayır, elbette, var. Hasta insanla sağlıklı insan arasındaki fark gibi. Veremli birinin akciğerleri, yapıları aynı olmakla birlikte sizde bizde olduğu gibi farklı konumdadırlar. Maddesel illetlerin nedenlerini görece biliyoruz; manevi hastalıklar ise kötü eğitimden, kişioğlunun kafasına çocukluğundan beri doldurulan türlü zırvalıklarlan, kısacası toplumun aşağılık durumundan ileri gelir. Özetle, toplumu düzeltirseniz hastalıklar da ortadan kalkar."
~ Babalar ve Oğullar, Turgenyev
Sayfa 112Kitabı okudu
264 syf.
7/10 puan verdi
Tabiatıyla, şu soru akla gelir: Nasıl yaşıyor bu insanlar? Cevap: Yaşamıyorlar. Yaşamanın ne olduğunu bilmiyorlar. Ölümün merhametiyle rahata erene dek, yeraltında varlıklarını sürdürüp gidiyorlar.
687 syf.
·
Puan vermedi
Kusursuz olmadığım için eleştirildiğim yerde kusur bana ait değildir
“ - Bakın… bunu nasıl daha iyi anlatacağımı bilemiyorum… psikolojik bir oyun gibi… şöyle: siz makalenizi yazarken en azından bir an için bile olsa… hah… hah… hah… YENİ SÖZ söyleyebilen şu “sıradışı” insanlardan biri olarak kendinizi görmüş olamaz mısınız? Sizin anladığınız biçimde!
Raskolnikov nefret dolu bir anlatımla yanıtladı:
- Çok mümkün.
Razumihin kıpırdandı.
- Böyle düşündüğünüze göre örneğin kimi günlük başarısızlıklar ve yoksunluklardan dolayı ya da belki toplumsal yarar uğruna bizzat kendiniz bu engeli aşmaya cesaret edebilir miydiniz? Örneğin birini öldürüp soyabilir miydiniz?”
Sayfa 422
“Üzülmek ve acı çekmek, büyük bilinçler ve derin yürekler için her zaman zorunludur! Gerçek anlamda büyük insanlar bu dünyada acının da en büyüğünü duyumsamak durumundadırlar.”
Sayfa 422
“ Birinci türün insanları her zaman bugünün efendisidir; ikinci türün insanları ise yarının efendileridir. Birinci tür, insanlığı koruyup kollar ve sayıca çoğaltır; ikinci ise dünyanın ilerlemesini sağlayan amaca doğru gitmesine ön ayak olur.”
Sayfa 415
“Yalnızca büyük önderler değil, toplumun içinde biraz olsun sivrilebilenler başka bir deyişle en küçük bir yenilik yaratma yeteneğini gösterebilenler, doğaları gereği, az ya da çok, kesinlikle birer suçludurlar. Yoksa sıradan olmanın sınırlarını aşamazlar.”
Sayfa 414