Çok tanıdık hayal kırıklıkları, ucundan kulağından iç acıtan yaşanmışlıklar...
Aslında yaşadığımız sonsuz bir keder ve biz bu kederli havadan kurtulmak için tabanlarımız çatlayıncaya, nefesimiz kesilinceye kadar koşup uzaklaşıyoruz ancak sonuç "heba". ........ İnsan hayatı, en çok başkaları tarafından mı "heba" edilir? Yoksa zaten insanın kendi hayatını "heba" etmesi "heba" sayılmaz mı?