Alper Çetin
@alpercetin
Savrulup giderken manzaranın tadını çıkarıyorum
5 okur puanı
Aralık 2021 tarihinde katıldı
Fakat, Allah kahretsin, insan anlatmak istiyor albayım.
Onu son kez orada gördüm. Soğuk bir yoğun bakım odasının yalnız bir köşesinde uyuyordu. Ciğerleri neredeyse iflas etmiş, solunum cihazına bağlı savaşıyordu. Sessizce yanına geçip yedi yıl önce tutup bırakmama sözü verdiğim elini tuttum yine. Beni duyduğunu, orada olduğumu hissettiğini biliyordum. Ağlayamazdım bu yüzden. "Canım kadın, daha yapacak çok işimiz var. Sen neden uyuyorsun?" Cevap vermedi. Artık uyduğu için gözleriyle de cevap veremiyordu. Halbuki ne güzel gözleri vardı. Uzun uzun konuştum onunla. Bu hastalığı birlikte yenecek, el ele çıkıp gidecektik bu hastahaneden. Olmadı.
Bugün beş ay geçti üzerinden. Hâlâ o odadayım, hâlâ elini tutmuş beni görmeyen gözlerine bakıp gelecek güzel günler diyorum. Gelmeyecek!
Çocuksu umutlar besledim yıllarca. Kağıttan uçaklar yapıp camdan dışarı attım, gökyüzünde özgür bir kuştum. Gemilerimi, yoksul mahallemin yağmur sonrası çukurlarında yüzdürdüm hep. Çamurlu ayaklarım ve gri gökyüzüne rağmen beyaz bir gemim vardı. Umuttu bu.
Okur Takip Önerileri
...
Olmadı. Bugün de başaramadık. Yarın ne getirir bilmeden kapatıyorum gözlerimi karanlığa. Umudum tükenmek üzere, sanırım burada ölümü beklemekten başka çarem kalmadı.
...
Ah! Sen, ne çok sevdin onu. Ne çok yol gittin onun için. Sen, onunla ne güzel yaşadın kalbim.
Şimdilerde, bir avuç toprağa bakar olduk sessizce. Üzerinde birkaç çiçek su bekleyen. Birkaç damla gözyaşıyla, ne güzel suladın onları.
Üzülme kalbim, seven sevdiğinden ölünce de ayrılamıyor.
Alper Çetin