Bu kitaba bir roman olarak bakarsanız, yarısına gelmeden yarım bırakabilirsiniz. Roman kalıbına pek uymuyor, örneğin ortada bir ana çatışma yok.
Kitap aslında birbirinden bağımsız öykülerin, bir çocuğun bir yazıyla harmanlandığı ve bu yazın, bağımsız parçaları birleştiren bir yama olarak kullanıldığı bir öykü kitabı. Bu açıdan bakarsanız keyifle okuyabilirsiniz, içinde gerçekten çok güzel öyküler var.
Bradbury'nin yayıncıları zamanında "İlle de roman" dedikleri için yazarın ortak bir çatı altında toplanabilen öykü kitaplarını romanmış gibi basmışlardır, Resimli Adam gibi... Her ne kadar bu kitaptaki öyküler, Resimli Adam'dakiler gibi ilk birkaç bölümden sonra açıkça bağlantısız bırakılmak yerine birbirine sıkıca yamanmış olsa da, bu kitap da bence onlardan biri.
Bir de şunu belirteyim, arka kapak yazısında iddia ettiği gibi zaman makinesi yapmaya çalışan bir komşu falan yok ortada. Benim gibi ona salya akıtıp da kitabı alacak olursanız aklınızda bulunsun. :) Zaman makinesine dair alışılmışın dışında ufak bir ayrıntı ve bir başka şeyin makinesini yapmayı deneyen bir komşu var. Her ikisi de oldukça kısa sürede çözüme ulaşıyor.
