"Bana bir şeyler anlatmanı çok seviyorum. Biliyorsun, çok konuşmam ve konuşmayı çok sevmiyorum ama seni dinlemek benim en büyük keyfim olabilir. Bana temasını seviyorum yavrum. Sarılmak hoşuma gitmezken, şimdi seninle bir saniyeliğine de olsa sarılmak için sabırsızlanıyorum. Bana huzur vermediğini düşünüyorsun ama huzurlu hissettiğim tek yer senin yanın olabilir."
-A.
İstediğin gibi birisi olamadığım için üzgünüm
Aslında kendi tarzımda seni çok seviyorum biliyorsun
Mutsuzmuş gibi konustuğum için özür dilerim bilirsin
Kelimelerle beceriksizim
Ama ben benim
Bu dünyada yerim yok
Rüzgarlar eser ruhumda ben benim
Huzursuz Bi Nehir Gibi...
...R...
Doğum günün kutlu olsun benim güzel gözlü sevgilim daha yeni yeni birbirimizi tanıyoruz bi gün benden gitsen bile asla pişman olmayacağım çünkü seninle herşeye varım güzel gözlüm seni çok seviyorum nice yıllarımıza bu gün yanımda yoksun ama umarım bir gün o mumları beraber üfleriz iyiki doğdun💗🦋 
Gülüm
Yanıma yaklaştı ürkek yüreğiyle bugün minnak bir yürek bana resmini uzattı;
-Öğretmenim bize bu resmin hikayesini anlatır mısınız? annem dediki öğretmeninin daha çok bilgilidir bu konuda dedi.
Ben resmi görünce istemsizce gözlerim doldu. Tabiki dedim anlatırım.
Bir müddet düşündükten sonra Ali ile Zeynep iki kardeşlermiş bunların anne ve babası da
" Şimdi aramızda noksan olan şeyin ne olduğunu biliyorum! dedi. ' Bu eksik sana, değil bana ait... bende inanmak noksanmış beni bu kadar çok sevdiğine bir türlü inanmadığım için, sana aşık olmadığımı zannediyormuşum... bunu şimdi anlıyorum, demek ki insanlar benden inanamak kabiliyetini almışlar... ama şimdi inanıyorum... Sen beni inandırdın... seni seviyorum... Deli gibi değil, gayet aklı başında olarak seni seviyorum... seni istiyorum... içimde müthiş bir arzu var... Bir iyi olsam!.. Ne zaman iyi olacağım acaba?...
" 
Sabahattin Ali
- Öyle Seviyorum Ki Seni -
Ansızın karşılaştığım bir şiir gibisin.
Dudağımın kenarına kelebek konmuş da uçacak diye korkar gibi seviyorum seni.
Huzuru bilen ünlem de gizler gibi, bir korkunun elle tutulur yanı gibi seviyorum.
Kiralık ölüm, ilk atlas, son coğrafya gibi.
İzinsiz, aykırı, esasen ezber bozan bir şekilde seviyorum seni.
Hasadını kaldıran gururlu bir çiftçinin alnında ki teri, yalıtılmış bir hayatla bağdaşır aşk ile seviyorum seni.
Çok gizli bir yan tesir taşıyor, aciz bir kaygı, bir gölge gibi ortalıkta dolaşıyor içimdeki aşk...
Anlatılmaz ve her bakışta imkansız!
Velhasılıkelam,
''Hiç görmeyen ama hep bakan görme engelli gibi çıkarsız bir ruhla seviyorum seni.''
Sizi çok seviyorum. ♡
Merhaba kitap dostları. Bir süredir lösemi ile mücadele ediyorum. Tedavim iyi gidiyor çok şükür. Dinlenmem lazım.
Buraya eskisi gibi bakamıyorum. Arada geliyorum.
Ama iyi olacağım. Türkiye de şöyle diyorlardı: büyüklerin ellerinden, küçüklerin gözlerinden öperim. Bana dua edin. 😍
"şehir de sorulmakmış meğer kendinden"
ankarayı kendime sordum. ankara bana kendimi sordu. eskitilmiş günlerde küflendik sanki birlikte. gökyüzü kilitlenmiş bir yeryüzünde yaşadım ben. saçlarım hep gitti benden.
istanbul bana kendimi sordu. ben istanbulu kendime sormadım. o bana sordu. o beni dinledi. ben onu içimde tartamadım. yaşadıkça birbirimizi ben bir yerler eğildim, dağıldım, serpildim. saçlarımı sevdim. tamam. bazen. evet. oldu bazenlikler. ama sevdim. iki gün önce aradı. ankaradan. hiç kopmuyor bağımız. -başka bir evrende dedik. olurdu bizden. o evren bu evren değil.- ona da dedim. pişman değilim hiçbirinden. iyi ki yaşandı. iyi ki şimdi oldum ben. sürekli bekleyen bir trenim var gibi. ondan ağır geliyor belki yolculuk. seni arama düşüncesi bile bana iyi geldi, iyileştim dedi. ben o an nefes nefeseydim. yetişecek yerim yoktu. ağaçlı yolumda ortaköye yürüyordum. bu anı hatırlamak istiyorum. sakin ses tonunu. konuşmalarımız bana ankarayı hatırlatıyor. ankara yanıma gelip oturuyor. istanbulda koştururken onu hissediyorum. kucaklamak istiyorum. iteliyorum. kayıp bir baba resmini ayraç olarak kullanıyorum. seni çok seviyorum demek istiyorum kalbimde izi olan herkese. bir avuç insanım. benim insanlarım. yüreğimde örtünüyorlar. itelediklerimi kucaklıyorlar bazen. bilmeseler bile. yine de geceleri sevgilerin provası oynanıyor rüyamda. kopamıyorum ankaradan. içimi kemiren odalarda uyanıyorum gündüzleri ordan oraya giderken. en zayıflığımın üzerinden gidiyorum. kendimi ordan tamir ediyorum. acıta acıta. annem beni tutsa. geçmiyor. kendimi tutmaya çabalıyorum. turuncu bir battaniye altında beni saran herkesi unutup kendime sarılmaya çalışıyorum. istanbulu giyinip ankarayı soyunuyorum.
Gece gece eve gelince bir pişmanlık mektubu bulursun... Affedeceğiz elbet ama süründürmekte aklıma geliyor. Aklıma diyorum, gönlüme gelmiyor doğrusu gelemiyor... Ben bu kızı çok seviyorum yahu...
Hiç
... Kendimi buldum derken kaybettiğim bir dönemdeyim. 'Kendini bulmak' gerçek mi? Yani gerçekten biri kendini bulabilir mi? Ve ömrü boyunca bulduğu kişi ile yaşayabiliyor mu? Ben bulamıyorum ya da bulduğumu beğenmiyorum. Her şeye geçici gözüyle bakmak.. Geçici olan şeyler beni ne çok üzebilir ne de çok mutlu edebilir. Hep karasızım. Yolun her iki ucuna yürümek istiyorum. Bu yüzden hep aradayım. İstiyorum ama istemiyorum. Seviyorum ama sevmiyorum. Hem hayalim hem değil.. Hem pişmanım hem değil.. Yoksa bu mu benim gerçeğim. Risk aldım mı almadım mı nasıl anlayacağım? Hani hep derler bazen risk almanız gerekir diye. Ben ne yaptım? Bilmiyorum. Öyle işte. Hiç...
Gece
Katılır mısınız bilmem ama sanki geceeler kitap okumak için çok daha güzel zamanlara sahip. Sokağın gürültüsü yok , araba sesi yok, koşuşturmaca yok. Sessizlik ve huzur eşliğinde kitap okumak bambaşka... Geceleri ayrı bir seviyorum
Seviyordum, seviyorum...
"Birbirimizin derinliğini en iyi biz anlardık, eğer ki bir araya gelseydik. Ben o zamanlar ona baktığımda onda yoğun bir mana sezerdim. O zamanlar çok anlayamazdım ama hissederdim bunu. Onda gördüğüm şeyler bambaşka olurdu. Onda gördüğümü kimsede göremezdim. Ona baktığımda aşkla bakardım. Onda tanımlayamadığım harika bir şeyler olduğunu bilirdim. Ona baktıkça hayran kalıyordum ben. Oysa o sadece olduğu gibi duruyordu karşımda. Hiçbir şey yapmasına gerek yoktu. Ben sadece onu seyretmek istiyordum uzun uzun.
O ise benim yanımda güvende hissediyordu. Huzurlu oluyordu. Gerçekten sevildiğini bilmek, delicesine önemsenmek onun için çok değerli ve hoş oluyordu. İsterdi ki daha uzun sürsün, hep mutlu anlar olsun. Sonraları araya giren soğukluklar, hüzünler, acılar sekteye uğrattı belki bu mutlulukları. Fakat biz radyoda dinleyip kapatsak bile zihnimizde, kalbimizde devam eden bir şarkıyız seninle. Hep dilimize, gönlümüze geliyoruz biz seninle, ayrı sanıyor olsak da birbirimizi. Biz aslında hep devam ediyoruz birlikte..."
- Jack Brighty