Herkes en azından bir parça delirir.
Belki de insan her şeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla.
Söz konusu başkalarının derdi olunca nasıl da hep daha zeki ve daha nesnel oluruz.
“Güvenin şartı samimiyettir, kayıtsız şartsız samimiyet.”
Sayfa 21
Belki de insan her şeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla...
Başkaları söz konusu olunca insan her zaman mantıklı ve nesnel davranabiliyor.
İçi bomboştu, buz gibiydi, donmamak için zavallı, titreyen bedeninin sıcağa ihtiyaç duyduğunu hissediyordu. Ruhu çoktan ölmüştü, geriye öldürülecek yalnızca bedeni kalmıştı.
“Ah, ne güzel kitaplar! Hepsini okumak isterdim!”
