12 de olan uçağımı kaçırdım 8 dekine bida bilet aldım mecbur, treni de kaçırmış oldum dolayısıyla. Tolstoy neler üzerine kafa patlattıysa biraz biraz onlardan patlattım kafamda beklediğim 6 saat boyunca. Gece dönüş mümkün görünmüyor dolayısıyla sabaha treni beklemek zorunda kalacağım. Hem de Tolstoy gibi bir gar kenarında. Ankara nın leş ayazı sonumu Tolstoyun sonuna benzetmez umarım.
Şimdi
şimdi cehpede savaşan bir aslan oldum,
göğsümde var yarenin ateşi,
vatan ateşi mi büyük yar ateşi mi?
ikisinin de kömürü aynı yerden.
şimdi medrese de talebeyim.
vatan hevesi dökülür dilimden,
elimde kalemlerle yazarım tarihi
birimizden doğacak Mustafa Kemaller.
şimdi bir şifahanedeyim,
yarası derin olan kim?
sedyede yatan mı?
sedyedekini bekleyen mi?
şimdi evimdeyim penecere kapalı,
ankara'nın ayazı vurdu cama,
''ne vuruyorsun alacaklı gibi?''
kapıya gelenler hep alacaklarını aldı.
ve gitti.
ANKARA'M
Canım Ankara'ya kış yavaş yavaş geliyor. Bu sabah insanı iliklerine kadar üşütmese de donduğu hissiyatını veren bir ayazla uyandım. Zaten ayazı meşhur bu şehrin. Ankara'nın yazı çekilecek gibi değil çoğu zaman belki ama sonbahardan kışa geçişin yaşandığı şu günlerde Ankara'nın güzel sokaklarında yürümenin bile bambaşka bir huzuru var. Bu şehirde yaşamayı seviyorum..
Bugün havalar öyle işte
Bir gün kavurucu sıcak
Bir gün Ankara ayazı gibi
Bir gün kalabalık odalar
Bir gün dem tutmuş betonlar
Öyle işte bugünler
Çiçeklere inat büyümek gibi
Sözlere inat söylemek gibi
Kurallara inat hasebiyet gibi
İnsana inat insan gibi
Öyle işte bugünler
Anlamsız gerginliklerle dolu sokaklar
Fokur fokur kaynayan binalar
Issız ada gibi kalpler
Mora çalan siyah gibi yıldızlar
Saati kaçırmış namazlar gibi secdeler
Öyle işte bugünler
~M.
#yusuf
İzmir'in nemi'yile,Ankara'nın ayazı'yla,Urfa'nın sıcağı'yla sevmiştim seni oysa ki.
Bir kış günü,elleri donmuş, yanakları kızarmış, gözleri dolmuş bi şekilde beklemiştim.
Mahkum olan biri gibi, kanadı kırık bir kuş gibi,umudu hala ayakta olan biri gibi özlemiştim seni oysa ki.
uykuma sağlık
nasıl bir soğuk böyle, karsız soğuk da hiç çekilmiyor velhasıl bozkırın bize yamuğu da bu ayazı!
ah be Ankara...
dönüp dolaşıp geldiğim, kendimi en rahat ve güvende hissettiğim gri şehir...
uykum, saat erkenmiş, bugün de cuma imiş demez ve göz kapaklarım ağırlaşır aniden...aman kaçmasın, geliyorum kafa sesimin sustuğu, benim tek sustuğum boşluğa...
uykuya...
iyi ki...
buz gibi havada, sıcacık yatak...bundan büyük mutluluk, bundan büyük nimet var mıdır şu dünyada?