Varlık ,hiçlik , ölüm
Benim Ölümüm [Ma mort]
Ölüm, “duvar”ın öte yanındakilerden olduğu için hiçbir şekilde insani olmayan şey gibi görünürken, sonra bir anda bambaşka bir bakış açısından düşünülmeye, insan yaşamının bir olayı gibi ele alınmaya başlandı. Bu değişiklik çok açık bir biçimde anlaşılır: ölüm bir terimdir ve her terim (ister sonuç, ister başlangıç terimi
Bir de sen, durumunu beni tehdit ederek çözmeye çalışıyorsun. İstediğini ağlayarak yaptıran bebekler gibi. Şimdiye kadar hiçbirini yutmadım çok şükür. Düşmanın gibi konuşuyorum ama kim böyle bir ağırlığı kaldırabilir? Vicdan azabından daha büyük bir yük olmadığını söylersin. Hangi vicdan? Kim için? En fazla elin çizikler içinde kalır, sen tutar suçu bana atarsın. Bıçağı elime sen verdin bile dersin bana. Çünkü senin dünyan o kadar soyut, mesafeler senin için o kadar anlamsız, kalbin o kadar hassas. Beynin göğsünde senin. Baştan aşağı kocaman bir kalpsin.
"insanlar sanki uyurgezer gibi yaşıyorlar hayatlarını. önemsiz şeyleri kafaya takıyorlar ve bunun için büyük mesafeler kaydediyorlar. anlamsız hayatlar sürüyorlar. yiyor, uyuyor ve kendilerini meşgul edecek sorunlar icat ediyorlar. asıl olanı unutup geçici olana takılıyorlar..
Çok kıymet verdiğimiz insanlarla aramıza konuşamadığımız yıllar, anlamsız mesafeler girdiğinde insanın ruhu muazzep oluyor. Ötesi, hayat hep kış...
Sonra, bir gün, hiç beklemediğimiz bir anda bize bir iki kelam ettiklerinde içimiz acıyor...
Sevdiklerimle arama giren herkesi Allah'a havale ediyorum! Ne halleri varsa görsünler!..
Burası kitap sitesi ne alaka ama, insan bazen dolup hislerini sevdiği insanlarla paylaşmak istiyor işte...
Kalın sağlıcakla sevgili arkadaşlarım 💐🙋😊
Gönül Tahtıma Gel
Seni gördüğüm an dayanamam
Öperim hasretle dudaklarından
Gurbetten döner gibi gelirim gözlerin için
Söyle bana bunca naz cefa niçin
Mesafeler seni düşününce anlamsız
Olmadığın topraklar kimsesiz ıssız
Yokluğun dayanılmaz merhametsiz
Söyle bana bu kalp neden sensiz sessiz
Duyamıyorum atışlarını artık
Ölü toprak gibi her yanı bataklık
Çöl
