1986 yılında bir yaz gününde taşındık şartlarıyla karakterimi oluşturan, davranışlarımı koşullayan bu mahalleye. Geldiğimiz yere kıyasla daha canlı daha renkli bir yerdi. O çocuk aklımla bu mahalleye taşınmamızın beni çok mutlu ettiğini hatırlıyorum. Galiba hafıza tanıdığı, unutup yabancısı olmadığı şeyleri hatırlıyor sadece. Bugün yabancısı
Zamansız bir mekandayız
Bizden önce bizden sonra yaşam adı verilen bir süreç var. Ne kadarına tanık edecek kadar uzun ki insana verilen ömür. Bu ömüre sığan neler var belki çok belki az insan. Belki çok belki az mekan. Çok farklı düşünceler, duygular çözülemeyen varoluş sancıları. Asla önemi anlaşılmayan doğum ve ölüm günleri. Sanırım asla yanıtını bulamayacağım, bulamayacağız yine de sorgulanan bir hayat sorgulanmayan bir ömre tercih edilmeli.
Bizim masum sevgilerimiz ve tertemiz duygularımız; bu yoz devirde, bu "at izinin it izine karıştığı, kimin elinin kimin cebinde olduğu anlaşılmayan" iğrenç ve namussuz çağda kaynadı gitti...
Hava Neden Karanlık
Uzun zamandır kendisinde değildi. Ruhu bedeninden ayrılmış oradan oraya savruluyordu sanki. Bir süredir gördüğü sanrılar onu etkisi altına almış tüm algıları kapanmıştı. Geceleri gördüğü kabuslar uyanınca bitmiyor bozuk plak misi zihninde dönüp duruyordu. Sürekli uykusuz, yorgun ve ağrılıydı. Bütün bunlara anlam vermek için geçmişe gitmeye
#gzc...
Nereye gittikleri anlaşılmayan çok yollar var.
Yük ağır, ben de gayet âcizim.
Nazarım da kısa,
yol da zulümatılı
Anlaşılmayan bir çocuk; komşunun çamaşır ipindeki kıyafetten ibarettir çoğu zaman.