SON DANS -1
O eve hiç gitmek istemiyordum. Yine de ayaklarım sürüklüyordu beni. Yol boyunca öylesine değişik duygularla yürüdüm ki. Sanki bir şey olsun, bir şey olsun da beni yolumdan alıkoysun istedim.
Zaten bir süredir kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Yorgunum. Hiçbir yere sığamıyorum. Bir boşluktayım sanki. Boğulduğumu, nefes alamadığımı
"ama ben yine de hep
anlatıp durdum ne varsa
ve neyi yaşamışsam
dövüşmesini bildiğim kadar"
Ahmet Telli
Bunca zaman, kum saatinde çöller, kar küresinde kışlar saklayan ben, seyyah olmakla övünmesem de düşlerimde nice yollar yürüdüğümü anlatıp durdum...
Mendile sardığın saçın elimde
Süreyya plajında bir bank dibinde
Bir acı kahve ve ismin dilimde
Martılara seni anlatıp durdum
osman
Bakarsın bir daha dönmem
Bakarsın bir daha dönmem,
Şimdi sana niçin dönmeyeceğimi anlatsam,
Çok uzun olur sıkılırsın,
Bilirim sevmezsin uzun öyküleri
Ben en iyisi kısadan anlatayım içimden geçenleri.
Belki bir daha geriye dönemem
Seni sevmediğim için değil,
Ne çok severim seni,
Hele böyle akşamları yan yana olduğumuzda,
Gözlerinin içine bakarak bir şeyler
DEDEMİN SAATİ
Tek katlı ve bahçelerinde her tür ağacın bulunduğu o güzel mahallemizde çocuk olmak dünyanın en mutlu olayıydı. Sabah kuş cıvıltıları ile uyanır annemin hazırladığı yer sofrasında ki kahvaltımıza oturur sanki babam değil de ben işe geç kalacakmışım gibi acele ile kahvaltımı yapardım. Bardağımda ki sütü içerken mutlaka üzerime