Değil, benim değil; başkasının yarası bu. Ben buna asla katlanamazdım. Bu yüzden bu olanı alın saklayın, onu toprağa gömün. Lambaları alıp götürün...
Gece.
-ANNA AHMATOVA
Aynaya ayna görünür ancak düşünde
Sessizliktir sessizliğin bekçisi.
Yerde birer düş düşmedi ikimize.
Dizelerimde bir senin sesin şakır,
Benim soluğum eser senin dizelerinde.
Ah, bir ateş var ki el değmeye
Ne korku, ne unutuş kalkışır.
Niçin görünüyorsun sen
Bazı rüzgar bazı taş bazı kuş kılığıyla?
Niçin gülümsüyorsun sen
Bana gökten yüzünün apansız şafağıyla.
Kimi bir şeyler arar sevecen bakışlarda,
Kimi de içer güneş ışıklarına değin,
Benimse dizginsiz vicdanımla
Hesaplaşmadır her anı gecemin.
Süzgün yüreğimde bir dert, baygınlık,
Ve böyle anlarda kavrayamıyorum hiçbir şeyi,
Dolanıp durduğum odalar karanlık
Tüm unutanlardan daha unutkanım,
Usulca yüzüp gidiyor yıllar.
Gülmeyen gözlerimi, öpülmeyen dudaklarımı
Geri döndüremem hiçbir zaman.
Aşkın susuşu dayanılmaz
Bir ağrı sonra ruhumda.
Artık aynı bardaktan içmeyeceğiz
Ne suyu ne tatlı şarabı,
Erken sabahlarda öpüşmeyeceğiz,
Ve birlikte gözlemeyeceğiz camdan akşamı.
Sen güneşte soluklanıyorsun, ben ayla,
Ama yaşamadayız biz aynı sevdayla.
Ben yitirdim yolumu uzun bir baharda,
Ve yaşamayı yeniden öğrenmek.
İşte ... Yazın hışırdayan sıcak soluğu
Bayram gibi sarıyor pencereyi.
Ben çoktan sezmiştim bu
Aydınlık günü ve boş evi.
Yüreğim, alabildiğine yorgunsun.
Duyuyorum ağır ve sessiz vurduğunu...
Ben okudum, biliyor musun,
Ruhların ölümsüz olduğunu.
gövdesinden ayrılmak isteyen bir gölge gibi
ruhundan ayrılmak isteyen bir beden gibi
unutulmak istiyorum ben de, tıpkı onlar gibi.
Ben gülümsemekten geçtim,
Yakıyor soğuk yel dudaklarımı.
Bir umut az gelir oldu şimdi,
Fazla gelir bir şarkı.