ANNENİN GÜNAHLARI
“Hayır, Donna o sözcükleri sarf etmemeliydi. Ama onun dili her zaman çılgın ve tehlikeli olmuştu, bir yıldırımın çakışı, bir kılıcın saplanışı gibi. Ona sövüp sonra nasıl pişman olurdu! New York'a gelip onu zengin ve muzaffer değil de yoksul ve hasta bulduğunda -asla unutamayacağı bir gündü o, Donna'nın öfkesi ve hayal kırıklığı, üzerine bir sözcük sağanağı şeklinde yağmış, sonunda sözcükleri tükendiğinde çaresizlik ve pişmanlıkla affını dilemişti. Huyu buydu kadının. Ve şimdi, emindi, bir kez daha öyle olacaktı.”
ParantezKitabı okudu
ANNENİN GÜNAHLARI
“Araba uzaklaştı ve Papa tek başına kalakaldı. Eve dönme arzusu duymuyordu. Ruhunun acısı doldurdu geceyi. Karısının ağzından çıkan o feci şey! Nasıl söyleyebilmişti böyle bir şeyi? Yoksul bir koca olduğu tartışma götürmezdi, tembelliği için azarlanmayı hak ediyordu. Ama Tanrı onun evliliğini lanetlememişti. Hayır!”
ParantezKitabı okudu
ANNENİN GÜNAHLARI
“Oturdu yerine, temeli çürümüş bir yapı gibi çöktü demek daha doğru olur. Kötücül öfkesinden toz ve moloz bulutlan yükseldi. Ona bakmaya cesaret edemediler -ne Gino, ne Carlotta, ne de diğer kızları- yüzlerini çevirip gözlerini ondan kaçırdılar. Giovanni dışında hepsi. O gözlerini karısının üzerinden ayırmadı. Çenesi biraz öne doğru çıkmıştı Donna Martino'ya yukarıdan bakarken, ama yüzünde en ufak bir duygu ifadesi yoktu.”
ParantezKitabı okudu
ANNENİN GÜNAHLARI
“Gino'nun gözlerindeki ifade Carlotta'ya sabrının taştığını söyledi. Donna Martino'ya sözlerini özenle seçmeye çalışır gibi baktı.
"Sinyora," dedi. "Aynı şeyden söz ettiğimizi sanmıyorum. Ben buraya Carlotta'yı satın almaya gelmedim. Birbirimizi sevdiğimiz ve evlenmek istediğimiz için geldim.”
ParantezKitabı okudu
ANNENİN GÜNAHLARI
“Öfke belirdi Carlotta'nın gözlerinde. Sonra Gino'nun onu oturmaya davet eden kolunu hissetti. Gino Papa'nın solundaki iskemleyi çekti ve Carlotta iskemleye çöktü, eli ayağı titriyordu öfkeden.”
ParantezKitabı okudu
ANNENİN GÜNAHLARI
“Gino serinkanlı bir bakışla hepsini süzdü -Bettina kollarını kavuşturmuştu, Rosa başını gururlu bir biçimde yana doğru eğmişti, Stella dirseklerini masaya dayayıp çenesini ellerinin arasına almıştı. Stella'nın yanında Carlotta duruyordu. Gino'nun koluna girmişti.”
ParantezKitabı okudu
ANNENİN GÜNAHLARI
“Kızları Gino'ya tanıştırmak istedi ama kızlarının evlilik soyadları aklına gelmedi, Gino'yu yüzünde tiksinti ifadesiyle oturan Donna Martino'yla tanıştırmayı ise tamamen unuttu. Daha da kötüsü, şarap bardağını devirdi, kırmızı sıvı Donna Martino'nun keten masa örtüsüne yayıldı. Bu yeterliydi Donna Martino için. Masaya sıkı bir yumruk indirdi.”
ParantezKitabı okudu
ANNENİN GÜNAHLARI
“Sekizden çok önce bitirdi hazırlığını, bavulunu kapının yanma yerleştirdi, paltosunu, atkısını ve eldivenlerini yatağın üzerine koydu. Pencerede durup sokağı seyretmeye koyuldu.
Gino'nun arabası göründüğünde telaşla aşağı indi. Yemek odasında başlarını çevirip onun dışarı çıkışını seyrettiler. Gino'yu veranda basamaklarında karşıladı.”
ParantezKitabı okudu
ANNENİN GÜNAHLARI
“Donna Martino o güne kadar onları bir araya getirmeyi asla başaramamıştı, Noel'de bile. Onun yerine her zaman pahalı hediyeler gönderip saçma sapan mazeretler uydurmuşlardı. Ama bu kez annelerinin isteğine boyun eğmek zorunda kalmışlardı ve Carlotta nedenini biliyordu; çünkü o onlardan farklıydı, hatta kocalarından ve zenginliklerinden ve hayatlarından nefret ediyordu.”
ParantezKitabı okudu
ANNENİN GÜNAHLARI
“Carlotta verandaya çıkıp arabanın gözden kayboluşunu seyretti. Sonra eve girdi. Karşılaştığı manzara karşısında nutku tutuldu bir an. Kız kardeşleri duruyordu karşısında -Rosa, Stella ve Bettina. Pürdikkat onu izliyorlardı. Bettina pencereden uzaklaştı. Kayıtsız görünmeye çalışıyorlardı ama kayıtsız olunacak bir gün değildi.”
ParantezKitabı okudu