“Kendinden kurtulmadıkça O'na yönelinmez.."
Sayfa 51Kitabı okudu
Öyle özlemişti ki onu çağırmaklar yetmiyordu sevgiler yetmiyordu paylaşmak yetmiyordu bunların da ötesinde her şeyi aşan bir şeyler gerekliydi: ıssızlıklarla ıssızlığın uğultularıyla bir yolculuktan arta kalan son izlerle ölümle ve hayatla bütünleşmek ve paylaşmaktan daha fazla bir şey olan bunların arasında bunlarla birlikte yitip gitmek..
Böyle, bu uçsuz bucaksız dünyada tek başınaydı.
ölen sen miydin yoksa ben miydim, bunu kimse bilemedi..
Şimdi yürüyorum işte, bir adım daha atıyorum, bir adım daha..
İnsanın limanı olmalı dalgalarından düşüp de duracağı.
Gelgitlerine değen kumsalı.
Kumdan kalelerden de olsa umutları. Ansızın gülüşlere saklı tebessümleri, hakiki duruşları.
Unutmayalım;
Hiçbir tabela yazmaz, mutluluğa kaç kilometre kaldığını ama yine de yola çıkmak lazım..
Unutulmuş bir çok şey vardı ağlamasını gerektiren.