Verşinin üç yüz yıl içinde hayatın ne mutlu olacağını düşlerken, gözünün önünde her şeyin harabeye döndüğünü farketmez ; Solyoniy sıkıntıdan ve aptallığından, zavallı baron Tousenbach'ı öldürmeye hazırdır.
Tek ve uzun bir sıra halinde geçer önümüzden aşka, aptallıklarına ve tembelliklerine, hayatın nimetlerine duydukları açgözlülüğe esir olmuş erkekler ve kadınlar ; onlar hayata karşı ölümüne bir korkunun esiridir; tedirginlikle ilerler, hayatı geleceğe dair ipe sapa gelmeyen sözlerle doludur, şimdiki zamanda yer edinemediklerini hissederler.
"Yulia kendi kendine şu soruyu sordu: sadece dış görünüşü hoşuna gitmedigi icin bir insani reddederek iyi bir şey mi yapmisti? Aslinda sevmedigi bu adamla evlenmek, hayalleriyle, mutluluk hakkındaki düşünceleriyle ve evlilik hayatiyla sonsuza kadar vedalaşmak anlamina geliyordu."
Sürekli aşk hakkında konuşuyoruz, bir şeyler okuyoruz lakim sevmeye gelince az seviyoruz. Bu gerçekten güzel bir durum değil.
Evet, bu dünyada herşeyin bir sonu var. Aşık olursanız acı çekersiniz, aşık olmayı bıraktığınızda aldatılırsınız. Çünkü bu dünyada aldatılmayan kadın yoktur. Acı çekersiniz, umutsuzluğa kapılırsınız ve bu sefer kendinizi aldatmaya başlarsınız. Lakin daha sonra bütün bunların artık birer anıya dönüşeceği zaman gelir çatar, soğukkanlılıkla her şeyi muhakeme edersiniz ve yaşananları tamamen önemsiz görmeye başlarsınız..
Şimdi nasıl kaşlarınızı çattığınızı ve aşkın ne olduğuna, kimi sevip sevmemek gerektiğine vs. vs. dair uzun bir ders vermek için ayağa kalktığınızı görebiliyorum. Ancak, aşık olmadığım zamanlarda ben de aşkın ne olduğunu oldukça iyi biliyordum.
Evet, demek evlendiniz, dedi. Ancak endişe etmeyin, somurtmayacağım. Sizi kalbimden söküp atacak güce sahibim. Sizin de diğerleri gibi aşağılık biri olmanız, bir kadında ihtiyaç duyduğunuz şeyin akıl ve zeka değil de beden, güzellik ve gençlik olması sadece rahatsız edici, acı bir durum...