Kıskançlığın, güvensizliğin, ihanetin, kuşkunun nasıl mutluluğu bir trajediye dönüştürdüğü okuyoruz. Çok beğendim. Bir tiyatro eseri değilde gerçek bir olayı okuyormuşum gibi hissettim. Bana göre başından sonuna kadar sert gerçekçiliğe sahip bir tragedyaydı. Her ne kadar Othello'nun sözleri melodik ve coşkulu bir şekilde yazılsada, Desdemona'ya söylediği her sözü ağır çekimde okuyormuşum gibi hissettim. Çok üzücüydü. Kitabı okurken her sayfayı umut ile çevirdim. Kitabın ön sözünde Özdemir Tutku'nun da belirttiği gibi bu oyun, her çağda geçerli olan bir trajik olguyu dile getiriyor. Herkesin kendine bir ders çıkarabileceğini düşündüğüm bir eser. Okuduğum için mutluyum ve kesinlikle tavsiye ediyorum.
Kitabı okurken dinlediğim müzik: Antonio Vivaldi - Viola d'amore Concerto in A Minor, RV 397: I. Vivace
