sevgisine bağlı bi duygu değildi bence acısı. sevgisi bahanesi gibi olmuş daha çok. biri şey yazmıştı "werther'in bana göre hava hoş tavırları." doğru..
bi günde yarısını okuyup iki ay sonra bir günde diğer yarısını okudum ve diyebilirim ki başı geçen ömrüm son sayfası olması gereken yaşamımmış.. her zaman başta her şey güzeldir diyen ben bazı şeyler son bulunca daha güzel olabiliyomuş dedim, küçük bir kitap olmasına rağmen dolu dolu.. son sayfası değiştirdi işte bi kaç günümü, içimi..
hiç kuşkusuz Şems beni daha iyi biri yaptı, Ella cesaretlendirdi, Elif Şafak huzurlandırdı. başlarda karışık, içimizin karışıklığından olsa gerek.. her sayfayı daha hızlı çevirmek isteyeceksiniz okudukça.. içiniz hafifleyecek. ve en önemlisi seveceksiniz, kaldırım taşlarını bile..
