Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Kısacık ama derin bir kitap neredeyse her sayfadan alıntı yaptım. Yazarın otobiyografik ve bolca ironi içeren kitabı...
Asla istenmeyecek ve düşünülmesi bile zor bir durumu yaşayan bir babanın gözünden anlatıydı.
Şu kısım canımı aldı:
"Ben artık kim olduğumu pek bilmiyorum, hayatta nerede olduğumu bilmiyorum, yaşımı bilmiyorum. Hep otuz yaşında olduğumu zannediyorum ve her şeyle alay ediyorum. Kocaman bir oyunun içine demirlemişim gibi geliyor, ciddi değilim, hiçbir şeyi ciddiye almıyorum. Aptalca şeyler yapmaya ve yazmaya devam ediyorum. Yolum çıkmaz sokakta bitiyor, hayatım çıkmaz sokakta son buluyor."
Mutlaka okunmalı umarım yazarın diğer kitaplarını da edinirim.
Eğer alemin sırrı hususunda, "kısa yoldan köşeyi dönmecilerden" iseniz(benim gibi), bu kitabın size bir köşe döndüreceği aşikar; ve tabi sonra bir köşe daha, bir köşe daha, bir kö...
İşin şakası esprisi bir yana, işin sırrını her kulağa söylemeyen güruhların eylem biçiminden hoşlanıyorsanız, her söz her kulağa yakışmaz diyorsanız, beğeneceğiniz bir kitaptır.
Maddeyi el ile değil akıl ile tutmak gereksinmemiz var, öyle de olmalı, ama fazla inceledikçe, en aptalca şeylerde dahi bir aşkınlık görmek mümkün. İşin en korkunç tarafı, "Acaba" ile lanetlenmiş insanlığın, kendi kardeşleri içerisinde bu "Acabalar" a çok fazla ehemmiyet vermiş olanları.
Prof. Dr. Celal Şengör'e bazı sorular
Öncelikle bu kitapta olumlu bulduğum ve beğendiğim cümleleri alıntılarıma ekledim ve puanımın 6.5 üzerinden 7 olduğunu başta belirtmek isterim. Yazacağım incelemeleri beğendiğim, katıldığım birçok görüşü kenara bırakarak katılmadıklarımı sormak üzerine olacak. Maddeleştirmek gerekirse;
1-“Osmanlı silinse bir kayıp olmaz” - Bu görüşe tamamen
Serinin 3. kitabıyle merhaba. Öncelikle ben bu kitaba başlarken büyük bir beklentiyle başlamıştım. Seriye başlama sebebim bile bu kitaptı. Ama beklentimin çok altında kaldı. Enemies to lovers sözde ama ben o nefreti tam hissedemedim. Bir birilerine gıcık olan iki karakterler sadece. İkinci kitap daha iyiydi bana göre. Karakterlerle de bağ kuramadım. İkisinin de çok aptalca haraketleri oldu. Aşırı toksikdiler bana göre. Okutuyormuydu evet. Yazarın kalemi gerçekten çok akıcı. Oturup bir günde bile bitirebilirsiniz. Jules ve John-dan çok Ava ve Alex-i okumak bana daha çok zevk verdi diyebilirim. Ama kitabın gereksiz uzatıldığını düşünüyorum. Smut sahneleri gerkesiz fazlaydı. Okumasanızda olur bence.
3/5
SOKAK NÖBETÇİLERİ♡♡♡
İkinci kitabın son sayfalarından hatırlayacağınız üzere Yankı’nın Helin üzerinde bıraktığı o etki çok büyüktü ki bunu kaldıramayarak onlardan uzaklaşma isteği duydu. Beni bilen bilir ben iki kitapta da Yankı’ya ısınamayan biriydim çünkü hareketleri, bir gün çok iyi bir gün çok kötü davranması beni tilt ediyordu ancak üçüncü kitapta kendini
176 syf.
·
Puan vermedi
Dostoyevski'nin henüz yirmi dört yaşında kaleme aldığı İnsancıklar, Rus edebiyatının ilk toplumsal romanlarından biri kabul ediliyor. Sınıf çatışması, edebiyat sevgisi ve hayata tutunma çabasının iki dostun mektuplarıyla anlatıldığı bu eser, büyük yazarın okuyucunun karşısına çıktığı ilk kitabı.
"Aynı eski, bildik eşyalara bakındım durdum. Aynı gri, kasvetli eşyalara... Eskisinden farklı görünmüyorlardı. Peki o mürekkep lekeleri, masa, aynı sandalyeler. Zaten önceden gördüklerim miydi gerçekten? Evet, aynılardı, tamamen aynılardı hem de. Peki, o zaman ben neden durduk yere yeniden doğmuş gibi davranmıştım ki? O ruh hâlinin sebebi neydi? Benim için birden güneş doğmuş, gökyüzünü maviye çevirmişti de o yüzden. Neden öyle olmuştu? Neden bazen, gerçek olmasa da, tatlı kokular bahçeye dolmuş gibi oluyor? Benim aptalca hayal gücümün ürünü olsa gerek hepsi. Bazen insan duygusallığa sürüklenip hayatının neye benzediğini unutuyor. Hatta heyecanından gereksiz heveslere kapılıp kendini kandırıyor işte."
