Biri Mustafa’yı, diğeri Kemal’i sevdi. İki kadın, bir kahraman, bir büyük hesaplaşma. Öbür dünyada en büyük düşmanınız olduğuna inandığınız bir kadınla aynı odaya kapatıldığınızı düşünün. Hiç kimse yok, O, siz, ve kininiz. O kadar !
"insanlar sahneye kim çıkarsa onu alkışlar."
"İçinde sürekli bağırıp dururken susabilmek, dudakların kanayıncaya kadar susabilmek... İnsan kararıyor öyle zamanlarda. İçindeki karanlık, yüzüne, ellerine, bakışlarına vuruyor."
Sayfa 234Kitabı okudu
Bir koltuğun yuva demek olduğunu, insanı şefkatle saran bir kucağa ne çok benzediğini, dershanede ki kuru sırayla yatakhanedeki soğuk ranzadan gayrısına hakkı olmayan yatılı mektep çocukları anlayabilirdi ancak.
Sayfa 29Kitabı okudu
"Onunla olmak dönmedolapta olmak gibiydi. İnsanın nasıl her hareketinde yüreği hop ederse onunla da öyleydi. Dönmedolap hep dönüyor, her dönüşte midesinde kelebekler uçuşuyor, tam yüzünü hafif esen rüzgâra verip mutlu gülümserken birden sertleşiyor, huzurun yerini korku alıyordu. Onunlayken her şeyi aynı anda yaşıyordu. Korku, merak, kaygı, heyecan... Ama asla sıkılmıyordu."
Sayfa 50 - alfaKitabı okudu