Yalnızlığa örttüğüm kapımı, Esma'nın çarptığı huzursuz benliğimle açtım. Yokluğu sinmiş karanlığı yırtsın diye bütün lambaları yaktım. Düşüp kalmayayım diye yaslandığım masada günlük ilişti gözüme. Karıştırdıkça, sayfalar kafamla birlikte dönüyor, oda dönüyor, sigaramın dumanı dönüyordu. Esma'nın medcezirleri belirdi gözümde. Balkona atsa mıydım kendimi, başka dönen var mıydı? Esma, döner miydi?