"Anacığım, ben senin nasıl bir insan olduğunu bilmezsem bu mektubu yazarmıydım. Senin bilgeliğine, iradene, gücüne inandığım için yazıyorum. Buna rağmen neyden başlamayı, nasıl anlatmayı bilemiyorum.
"... Görürsün anacığım, zaman geçtikçe benim doğru hareket ettiğimi daha kolay anlarsın. Evet anam, emin olmalısın ki oğlun şerefli
Bu benim son mektubum,son sözlerimdir Anacığım! Seni umutsuzluklara düşürdüğüm için bağışla beni Anacığım. Beni anlamanıda istiyorum. Benim fedakârlık duygum,hayat okulunda yoğrularak pekişti. Bu benim öğretmenleri olmak istediğim çocuklara da ilk ve son dersimdir. Ben gönüllü olarak gidiyorum cepheye,insanlara böyle bir armağan sunabildiğim için de gururluyum.
“Ağlama anacığım ağlama.”
"Bu benim son mektubum, son sözlerimdir. Anacığım! Bir defa, binlerce defa hep sana, senin ana yüreğine sığınacağım, sana sonsuza borçlu kalacağım. Seni umutsuzluklara düşürdüğüm için bağışla beni anacığım. Beni anlamanı da istiyorum. Benim fedakârlık duygum, hayat okulunda yoğrularak pekişti. Bu benim, öğretmenleri olmak istediğim çocuklara ilk ve son dersimdir. Ben gönüllü olarak gidiyorum, insanlara böyle büyük bir armağan sunabildiğim için de gururluyum.
Ağlama anacığım ağlama. Hiç kimse ağlamasın. Göz yaşı dökmenin zamanı değil artık.
Beni bağışla anacığım elveda.
Elveda dağlarım, elveda Ala-tav... Ah bilseniz sizi ne kadar çok seviyorum!"
"Ağlama anacığım ağlama.Hiç kimse ağlamasın.Gözyaşı dökmenin zamanı değil artık."
Sayfa 92 - Ötüken Neşriyat A.ŞKitabı okudu
Ağlama anacığım ağlama .Hiç kimse ağlamasın. Gözyaşı dökmenin zamanı değil.
Sayfa 92 - ÖtükenKitabı okudu
"...Görüyorsun ya anacığım, zaman geçince benim doğru hareket ettiğimi daha kolay anlıyorsun. Evet anam, emin olmalısın ki oğlun şerefli davrandı. Her şeye rağmen, yüreğimin tâ içinin içinde, pek açığa vuramadığım şu düşünceler hep kalacaktır: 'Ah küçüğüm, sevgili oğlum, bu dünyayı kendi isteğinle nasıl bırakıp gidersin? Ben seni bunun için