Gerçek güzellik, ağacın değişen niteliklerinde değil, değişmeyen özündedir.
Sayfa 222Kitabı okudu
Ey aşk! Yaşamın estetiği sensin...
Osmanlı şehirlerinde, taş, sadece ibadet yerlerinde ve hayrın gözetildiği han, hamam, medrese, kütüphane, imaret gibi kamu yararına yapılan binalarda kullanılmıştır.
Mimarinin nazarında ahşap faniliğin, taş ise ebediyetin sembolüydü.
Gazzali, uykudayken bize çok mantıklı gelen rüyaların uyandıktan sonra nasıl saçma olduğunu anladığımızı, dünyanın da -hayat dediğimiz bu uykudan uyanınca- aynı şekilde saçma gelebileceğini söyler.
Sayfa 172Kitabı okudu
Nerede o eski güzel günler..
Müslüman şehirlerin de dışarıdan bakınca, zenginle fakirin evini bile birbirinden ayırmak çok zordu.
Osmanlı mimarının nazarında ahşap faniliğin, taş ise ebediyetin sembolüydü.
Sayfa 142 - Kapı YayınlarıKitabı okudu
“Göklerin dönüşünü aşkın dalgalarından bil" diyor Mevlânâ, "aşk olmasa idi, dünya donar kalırdı"
Birinin çirkin dediği nesnede, bir başkası pekâlâ güzellikler bulabilir. Çünkü güzel olan, sevilendir.
" Şeytan insanın kulağına hep yaşamasını fısıldamakta, geçici şeylere bağlanmasını ve şekillerin baki kalmasını istemektedir."
…sevgiden barışa kadar bütün birleşmeler Aşk’ın; öfkeden ,kinden, savaşa kadar bütün ayrılıklar ise Nefret’in eseridir.
Sayfa 50 - Kapı YayınlarıKitabı okudu