-Bilir misin, dedim boyu uzun kadına. Nefis denen, insanı şeytana yaklaştıran, ona komşu eden bir yer var insanoğlunda. Bir de insanı Allah’la beraber kılan kalp denen bir yer var. İşte o nefis denen yer; şeytanın dinlenme yeri, konuşma yeridir. Şeytan nefis yerinde oturur. Eğer o nefis yerindeyse, insan sürekli konuşur, her şeye kızar. Hiç memnun olmaz. Her şeye itiraz eder. Her şeyde bir kusur, bir olumsuz hâl bulur. Hiçbir şeyin güzel yüzünü göremez. Çünkü şeytanın hiçbir güzel yüzü yoktur.
Sayfa 149Kitabı okudu
Hüzün birlik sırrıydı. Bölünmezdi ki, paylaşılsın. Onun için Allah sevdiği kullarının kalbine birliğinin yansıması hüznü atardı önce. Hüzne tutunan insanlar, kullukta adım adım yol alırdı.
Sayfa 31Kitabı okudu
Kim ki söylediği bir sözün amel olduğunu ve onun hesabını vereceğini düşünürse az konuşur.
Rabbiyle çok konuşan, insanlarla az konuşur bilmez misin?
“Her kadın Hacer’dir…”
Fark, yürüyüşte…
Sabrı olmayanın aşkı ne kadar olurdu ki?