Aynaya bakıyorum kimim ben, birkaç saat sonra, ölümle yüz yüze geldiğimde, nasıl davranacağımı bilmek istiyorum. Tenim korkabilir; ben korkmuyorum.
Ben, belki de hiçbir zaman tamamen mutlu olamadım. Ama biliriz ki mutsuzluk yitik cennetler gerektirir.
Yıllar önce anlamıştım ki, yeryüzünde olası bir Cehennem’in tohumunu içermeyen hiçbir şey yoktur; bir yüz, bir kelime, bir pusula, bir sigara reklamı; onları unutamadığı takdirde kişiyi çıldırtabilirler.
Bu adam batıda nasıl bu kadar tutulmuş çok ilginç
Esas itibariyle, Nazizm ahlaki bir eylemdir, yaralarını yeniden sarmak için insanlığın çürümüş yanlarını söküp atmak. Bu dönüşüm savaşlarda, yüzbaşıların çıkardığı gürültü patırtı ve haykırışlar arasında olağandır; sinsi, aldatan merhametin bizi insanlık kadar eski bir yumuşaklıkla baştan çıkarmaya çalıştığı sefil bir hücrede ise öyle değildir.
Korkak kendini ateş altında kanıtlar; merhamet sahibi, sofu kendini hapislerde ve başkalarının çektiği acılarda sınar.
Bir din uğruna ölmek onu sonuna kadar yaşamaktan daha kolaydır; Efes’te vahşi hayvanlarla boğuşmak o kadar da zor değildir (adı sanı belirsiz binlerce din şehidi yapmıştır bunu), İsa’nın hizmetkârı Pavlus olmak ondan daha zordur; tek eylem, tüm bir insan yaşamından daha az önemlidir. Savaş ve zafer birer kolaylıktır; Raskolnikov’un giriştiği iş Napolyon’ununkinden daha çetindi.