Bahtiyar Aslan
Yaşıyorum anlayacağın, basbayağı yaşıyorum; ekmeğin buğusunu, çayın rengini bilerek, tadarak, koklayarak... Bulutları bile koklayarak yaşıyorum.
Ara sıra bir çınar ağacı bulup gövdesine yaslanıp ağladığım da oluyor.
Sayfa 494 - Kesit Yayınları Genişletilmiş 2. BaskıKitabı okudu
Kod Adi: Bahtiyar
Geçiyor önümden, sirenler içinde, Ah, eller üstünde, Çiçekler içinde. Tabutunda mor dağların büyüsü, Dudaginda yarim bir sevdanın hüznü; Aslan gibi göğsü, türküler içinde.
Rastlardım avluda, hep volta atarken, Cigara içerken Yahut coplanırken. Sırtını duvara verip öyle tünerdi. Kimseyle konuşmaz, dal gibi titrerdi; Çocukça sevdigi çiçeğini sularken.
Diyarbakır'lıymış, kod adi: Bahtiyar. Suçu saz çalmakmış, öğrendiğim kadar.
Beni tez saldılar, o kaldı içerde
Çok sonra duydum ki
Yozgat’ta sürgünde.
Ne yapsa, ne etse, üstüne gitmişler; Mavi gökyüzünü ona dar etmişler.
İki dişi de kırıkmış öldügünde.
Gazetede çıktı üç satır yazıyla; Uzamış sakalı, Ve çatlamış sazıyla. Birileri ona "ölmedin" diyordu, Ölüm ilanında kan gülüyordu. Yüz-yüzeydim, bir devrim enkazıyla.
Geçiyor önümden, gül yüzlü Bahtiyar. Yaralıyım, yerde kalan sazı kadar.
Sayfa 118 - Anka Yayınları 7.Basım Ağustos 2002Kitabı okudu
Varlığımı yokladım.
Yokluğumu yokladım.
Yokluğumu varladım.
Kuyuda yankılandı.
Sayfa 60 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
Her şeyin aynı olduğu yerde bir şeyin tercih edilişinin sebepleri kaybolur.
Sayfa 79 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
Dudaklarının gerçek rengi değil bu mor. Zaman onlara susmayı mı öğretmiş, yoksa sözlerini mi tüketmiş bilmiyorum ama sanki ne ettiyse onun mührünü vurmuş mosmor.
Sayfa 110 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
Toprağın üstündeki insanlar ürkmüyor.
Ne tuhaf! İnsanlar neden ürkmüyor?
Vakit var daha.
Sayfa 38Kitabı okudu