“Hayat büyük bir ağaç ve ölü yapraklar düşer.Ama en şahanesi köklerdeki nabızdır.Öylesine güçlü ve öylesine acımasız.”
Kitabın tamamı
TARHUN
Bir tüccarın kızı olan Tarhun, ablalarına hiç benzemiyordu. Fereng,
Sultan, Mahsan, Begüm, Moluk ve Anka’nın, yani tüccarın öbür altı
kızının her birinin ayrı bir şımarıklığı, çeşit çeşit istekleri vardı.
Bazen, onların gürültülerini, oyunlarını duyan mahallenin erkek
çocukları sokağa fırlarlardı. Tüccarın kızlarının neşeli
Sessizleşti, bir daha hiç konuşmayacağından korktum...
Sayfa 310 - Can Sanat Yayınları
Çünkü beden içinde insan, sayısız çağlar boyunca şekillenmiştir ve çekirdeğinde, bütün oluşumun üzerinde ortaya çıktığı bir zerrecik ya da bir kıvılcım vardır. Derinliklerinin ötesinde o kendisi bile değildir. İçindeki derinlikler derinliklere seslenir. Ve derin, derine yanıt verdikçe, insan ışıldar ve kendine aşar.
Sayfa 304 - Can Sanat Yayınları
Belki de modern insanlarda kadınla erkek arasındaki çıplak sezgiler ancak uzun süren cefa ve yenilgiler sonunda özgürleşebilir.
Sayfa 283 - Can Sanat Yayınları
Elinden bir şey gelmezdi. Koşulların sabit çarkına mahkûmdu...
Sayfa 59 - Can Sanat Yayınları
Güneşe kavuşmak istedi.
Ancak evden uzaklara gitmesi gerekecekti - insanlardan uzaklara. Ve bu kolay değildi, her zeytin ağacının gözü olduğu ve her yokuşun uzaktan görüldüğü bir ülkede, saklanmak ve güneşle sevişmek...
Sayfa 34 - Can Sanat Yayınları
Mavi kuş! Mutluluğun mavi kuşu! Ben kutsanmışım diye düşündü adamın karısı. Ben kutsanmışım!
Ve kutsanıyordu, bir mavi kuş daha göründü -yani bir mavi baştankara daha- ilk mavi baştankarayla güreşmeye başladı. Mutluluğun bir çift mavi kuşu - mutluluk hakkında kavga ediyorlar!..
Sayfa 23 - Can Sanat Yayınları
Hâlâ yegâne tatmini yalnızlığından, mutlak yalnızlığından, boşluğun içine işlemesinden alıyordu. Yalnızca gri denizden ve denizin yıkadığı adasına ayağını basmaktan. Başka hiçbir temas olmadan. Temasa geçip kendisine korku verecek insani bir sey olmadan.