Unutma, unutulanlar da bir gün mutlaka unutulur.
Sayfa 167Kitabı okudu
“Medine,son ere,son mermiye,son damla kana dek savunulacak!”
Avusturyalı piyade er J . C . Davies annesine yazdığı bir mek tupta kendilerine karşı çarpışan bir Türk kadın savaşçısıyla ilgili olarak şunları anlatıyor : " Benim de vurulduğum 18 Mayıs 1915 günü , keskin nişancı bir Türk kızı pusuda çarpışıyordu . Gizlendiği yerden gün boyunca ateş etti ve çok sayıda adamımızı vurdu . Ancak , gün batmadan , bir Avustralyalı tarafından vurulmasına gene de üzüldüm . Güzel , yapılı ve tahmi nen 19 - 21 yaşlarında genç bir kızdı . Ölü olarak ele geçirdiğimizde , yanında başka bir Türk ' ün ölüsünü de bulduk . Genç kızın bedeninde tam 52 kurşun yarası vardı . . . Bu savas korkutucu . . . "
"Hastane gemisinde yaralılar çok sayıklar mıydı ? Ekseriya ne sayıklarlardı ? "
"Vapurda çeşitli milletlere mensup yaralılar vardı . . . Almanlar , Avustralyalılar , cepheden topladığımız İngiliz yaralılar ve bizim yaralılarımız . . . Hepsi kendi dilleri ile ekseriya tek bir kelime sayıklarlardı . Bazen yan yana yatan , muhtelif milletler yaralıla nin dudaklarından Almanca , İngilizce , Türkçe aynı kelime yük selirdi : “ Anne ! " Yüzlerce yaralının önümde öldüğünü gördüm . Hemen hemen hepsi aynı kelimeyi bu " Anne ! " sözünü sayıkla yarak öldüler . "
Yiğidin iyisine deli, atın iyisine doru derler.
Sayfa 225Kitabı okudu
Tarihin tükürüğünü yüzümde görmek istemiyorum
Sayfa 318Kitabı okudu