-Sən kimsən? - Zabit kobud tərzdə soruşdu.
Şopenhauer zabiti təpədən dırnağacan süzdü.
-Əgər mənə bu suala cavab tapmaqda kömək eləsəniz, sizə ömrümün axırınacan minnətdar olaram,- filosof cavab verdi.
«Biri vardı, biri yoxdu, bir gənc oğlan və qız vardı. Onlar bir-birini sevdilər və evlənmək qərarına gəldilər.
Oğlan kasıb idi: yeganə sərvəti babasından ona miras qalmış saat idi. O saatı sataraq çox gözəl saçları olan sevgilisinə gümüş daraq almaq qərarına gəldi.
Qızın da nişanlısına hədiyyə almaq üçün pulu yox idi. Onda o, şəhərdəki ən varlı tacirin dükanına getdi və öz saçlarını satdı. Qazandığı pulla saata qızıl zəncir aldı.
Və onlar toy günü görüşəndə gəlin bəyə satdığı saatı üçün qızıl zəncir bağışladı, bəysə gəlinə kəsdirdiyi saçları üçün daraq».
"Ben yolumu kaybettiğimde, bir çocuğun gözlerine bakarım. Çünkü bir çocuğun yetişkinlere öğretebileceği üç şey vardır: Nedensiz mutlu olmaları, her zaman kendilerini meşgul edecek bir iş bulabilmeleri ve elde etmek istediklerini var gücüyle dayatmaları." (Paula Coelho)
Seni tanıdığımdan beri, uzun zamandır unutulmuş bir yola girdim, rayları arasında otlar büyüyen terk edilmiş, fakat hala trenler tarafından kullanılan bir tren yoluna. Henüz son istasyona ulaşmadım, yani yol üstünde durmam mümkün değil.
Paula Coelho