Ay'ın Öyküsü
Son derece nüfuz edici bakışlarıyla, Dünya'nın etrafında döndüğü o bilinmeyen merkeze yerleşmiş yetenekli bir gözlemci, evrenin kaos halinde olduğu çağda sayısız atomun uzayı doldurduğunu görecekti. Ancak, yüzyıllar geçtikçe, yavaş yavaş, bir değişiklik oldu; bir çekim yasası belirdi ve o güne dek başıboş gezen atomlar bu
Sayfa 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37Kitabı okudu
VARKEN
Henüz yaşarken, bu efendi umut
Karanlık günlerin aydınlığa döneceği.
Sakın tavsama sakın yüksünme
İnsanın yarası sağken iyileşir
Sağken omuz silkersin bunca engele
Ergene ereğine sağken ulaşırsın
Sayfa 79Kitabı okudu
yürüyorum yüzüm dağlara çarpıyor
dağların ardı uçurum
Sayfa 36 - Piya Kitaplığı, Mart 1995, İstanbul.Kitabı okudu
Masal
Kurdum orada burada
Ev-ev, köyler kentler,
Dağıttım oda oda
Dağıttım birer birer.
Dağıldı tepelere
Dağların önü ardı,
Sevenlere sevilenlere
Artık bir tepe vardı.
Birinde sen, birinde ben
Öbürlerinde onlar vardı.
Aşklar başlayacakken
Sonlar tepelerden başladı.
Sayfa 63
yürüyorum yüzüm dağlara çarpıyor
dağların ardı uçurum
Sayfa 36Kitabı okudu
Kışın her yönden dalgaların dövdüğü kuzeye bakan bir sahil gibi, ardı ardına gelen korkunç dertler büktü belini. Bazıları güneşin battığı, bazıları doğduğu yerden, bazıları güneyden, bazıları da gece rüzgârlarının estiği, zirveleri karlı dağların yönünden gelen dalgalar misali dertler..
Sayfa 51 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
İşte! Sevgilimin sesi!
Dağların üzerinden sekerek,
Tepelerin üzerinden sıçrayarak geliyor.
Sevgilim ceylana benzer, sanki bir geyik yavrusu.
Bakın, duvarımızın ardında duruyor,
Pencerelerden bakıyor,
Kafeslerden seyrediyor.
Sevgilim şöyle dedi:
“Kalk, gel aşkım, güzelim.
Bak, kış geçti,
Yağmurların ardı kesildi,
Çiçekler açtı,
Şarkı mevsimi geldi,
Kumrular ötüşmeye başladı beldemizde.
İncir ağacı ilk meyvesini verdi,
Yeşeren asmalar mis gibi kokular saçmakta.
Kalk, gel aşkım, güzelim.”
Kaya kovuklarında,
Uçurum kenarlarında gizlenen güvercinim!
Boyunu bosunu göster bana,
Sesini duyur;
Çünkü sesin tatlı, boyun bosun güzeldir.
(Ezgiler Ezgisi 2:8-14)
Sayfa 870 - Yeni Yaşam YayınlarıKitabı okudu
Unutmak, her acıyı siler, arkada bırakırdı. Şarkı söylemek ise, unutmak için en güzel çare idi. Çünkü insan şarkı söylerken daima sevdiği şeyleri düşünür. Ve böylece, gökyüzüyle dağların arasında ırmağın üstünde uzanan Kapiya’da, birbiri ardı sıra gelip geçen kuşaklar, Drina’nın uğultulu sularının götürdüğü şeylere fazla üzülmemeyi öğreniyorlardı.
Sayfa 103Kitabı okuyor
