“Ölüm, ne zengin tanır ne fakir.
Ne dost bilir , ne düşman.
Ne sultan , ne bey...
Gözünde herkes eşit, herkes bir.
Kara toprak aynı özlemle kucaklar , aynı özlemle sarar.”
Yıllarca koynunda bir yılan besledin de farkinda olmadın.
Kaderin hiçbir suçu yok. Ama âdettir, insanlar kendi hatalarından doğan mesuliyet yükünü atmak için çırpınırken birden kaderi hatırlar. Ve bütün vebali vururlar kaderin sırtına. Nasılsa kendisini müdafaa etmiyor. Yükle gitsin! Biz bütün tedbirleri aldık da mı kader aleyhimize tecelli etti?
.....
Ama hiçbir şey yapmadan kaçmak... kaderin tecellisi midir?
Sayfa 15Kitabı okudu
"Bırakma, ne olur...Senin yanında bulunayım. Ölüm, senin yanında iken gelecekse dünyanın en güzel şeyi, en tatlı zevki benim için. Sensiz yaşamaksa bin defa ölümden beter."
Ama gerçeklerden kaçılabilir miydi?
Yine de kaçmak isteyenler vardı.
Sayfa 8Kitabı okudu
Bu topraklara ihanet etmek kendi kendimize ihanetten farksızdır.
Sayfa 38Kitabı okudu