İnsan geceleyin nasıl yola çıkmağa cesaret eder?
Ölüm canları gece alır, acılar gece çözülür, kaza ve kader gece işini görmeğe koyulur.
Bu ikileme düşmeyen var mı ola?
Trenin anlatılmaz can sıkıntısını gidermek için kitabın büyülü nesrini mi okumalı, yoksa şu pencerelerin dışında bin bir renkle kaynaşan fakat bir türlü
değişmesini bilmeyen hayatın dümdüz şeridini mi
seyretmekte devam etmeli?
Ve kazanan hiçbir zaman değişmiyor (:
Kitabımı okuyorum.
Almanya pembe ve büyük bir elmadır. Fakat içi kurtludur.
Zira ben bir İstanbul hastası idim!