Bunlar aynı zamanda korkak da.
Sayfa 461 - Can yayınları
Görüşmeyeli çok uzun zaman oldu!
Sayfa 459 - Can yayınları
Peki, bütün sefahatler, zihin, beden ve ruh sefahatleri tarafından piçleştirilmiş bu toplum ne zaman son bulacak?
Hasılı, ağız tadımı ve kalbimi tahrif etmiştim, öğretmenlerim öyle diyordu, ve böyle iğrenç eğilimleri olan diğer birçok varlığın arasından ben, bağımsız zihniyetim sayesinde en ahlakı bozuk olarak niteleniyordum; gözden düşmüştüm, üstün merciin kendisi tarafından, en aşağı sıraya itilmiştim.
Hiçbir zaman düzenli bir hayatı, belirli saatleri, düşüncenin de sarkaçla birlikte durması gerektiği, her şeyin asırlar ve kuşaklar öncesinden kurulduğu bir duvar saatinin varoluşunu sevmedim. Bu düzenlilik şüphesiz çoğunluğa uygun gelebilir ama şiirle, düşlerle ve hülyalarla beslenen, aşkı ve bütün palavraları düşünen zavallı çocuk için, bu, onu sürekli bu yüce düşten uyandırmak, ona bir an olsun dinlenme fırsatı vermemek, onu, dehşete düştüğü ve iğrendiği maddecilik ve aklıselim atmosferimize sokarak boğmak demektir.
Soylu ve yüce ruhların, insanlarla temas eder etmez incinerek hissettikleri o derin iğrenme hissi incelense tuhaf sonuçlar çıkardı.
Hasılı, işte böyleydim; hayalci, tasasız, başına buyruk ve alaycı mizaçlı, kendi kaderini kendi çizen ve aşkla dolu bir varoluşun getireceği bütün şiiri düşleyen, aynı zamanda, on altı yaşında ne kadar anı sahibi olunabilirse, o kadar anılarında yaşayan...
Çocukken aşkı düşledim; gençken, şanı; erkek olduğumda, mezarı. Artık aşkı kalmayanların o son aşkını.