“İnsan benzerini tanır.”
Sayfa 94 - Metis Yayınları
“Bildiğim her şeyi kaybettim, tüm sözcükleri ve isimleri.”
Sayfa 94 - Metis Yayınları
"Evet, ben Rüzgar'ın..."
"Kocasıyım," diye tamamladım cümlemi.
Ne dediğimi fark etmem birkaç saniyemi aldı. Rüzgar'ın kocam olduğunu söyleyecek olmanın heyecanıyla başta kurduğum cümleyi tamamen unutmuştum. Telaşla gözlerim açıldı. "Ay, yani karısıyım!" diyerek düzelttim. "Rüzgar'ın karısıyım. Rüzgar, benim kocam."
En sevdiğim sahnelerden (◍•ᴗ•◍)Kitabı okuyor
Yağın çıkardığı seslerin arasına bir kahkaha katıldı. O kahkahayla bugün güneş ikinci kez doğdu, kış mevsiminin son demlerinde olmamıza rağmen hava açtı. Kafamdan uyduramayacağım kadar güzel olan bu ânı kaçırmamak için gözlerimi kapı eşiğinde dikilen Rüzgar'a çevirdiğimde gülmeye devam ediyordu.
→ Gülüyordu. Kahkaha atıyordu ve öyle güzeldi ki...
Şu sahnenin fotoğrafını istiyorum (~￣³￣)~Kitabı okuyor
- Artık adam gibi hiçbir şey kalmadı. Artık hiçbir şey yolunda gitmiyor.
- Öyle, öyle, öyle. Dünyanın uğuru kalmadı.
Sayfa 91 - Metis Yayınları
...büyük bir sevinçle ve tıpkı bir şeyi olması gerektiği gibi bulduğunda duyduğu derin aşinalık duygusuyla, yaşamında ilk defa kendine denk kişilerle konuşmayı keşfetti.
Sayfa 66 - MetisKitabı okudu
İronik olarak; sevgiyi ona en çok
ihtiyacımız olduğu zaman kendimizden
esirgemekteyiz.
hayal gördüğünü umuyordu, daha önce hiç ummamıştı bunu, çünkü hayal gücü denilen şeye hiç inanmazdı.
Zaman bir kelepçedir, zaman bir diktatördür, süpermekaniktir, süperorganiktir.
Ey dil er seyl-i fenâ bünyâd-ı hesti berkened
Çun tu râ Nuh est keştiban ze tufân, gam me-hor
Gerçi menzil bes hatarnâk'est ve maksad bes baîd
Hîç râhî nîst k'ânrâ nîst pâyân ğam mehor*
*Söküp götürürse de yokluk seli varlık temellerini ey kalp
Nûh gibi kaptanın var korkma tufandan, gam yeme
Konak tehlike dolu, hedef çok uzak olsa da
Sonu olmayan bir yol yok, gam yeme
Sayfa 345 - Ketebe Yayınları
