“Yokluğu hissedilen bir varlığın anısı yüreğin karanlıklarında aydınlanır; gözden kayboldukça daha fazla ışıldar; umutsuz ve karanlık ruh ufukta içsel gecenin yıldızı olan bu ışığı görür.”
Sayfa 1013Kitabı okudu
Hayatın en yüce mutluluğu sevildiğinden emin olmaktır. Sırf kendisi için sevildiğinden ya da daha iyi bir deyişle kendisine rağmen sevildiğinden insanın emin olması. İşte körde bu güven vardır...
Körün eksikliğini çektiği bir şey var mıdır?
-Hayır. Çünkü sevgiye sahip olunca ışığı kaybetmek bir şey değildir... Karşılığında bütün aydınlıkları verseler bile bu karanlık verilmez.
Bilinmezin o karanlık mağarasına hayatında bir kez olsun girmemiş bir insan var mıdır?
Sevmek ya da sevilmek yeterlidir. Gerisini sormayın. Yaşamın karanlık kıvrımlarında bulunacak başka bir inci yoktur. Sevmek tamamlanmaktır.
Sayfa 747Kitabı okudu
Çok hisli bir ruhun zehirli gıdası
Sensiz saadet benim için imkansız
Tatlı hüzün, ak gel beni teselli et
Gel dindir acılarını, karanlık yalnızlığımın
Ve gizli bir lezzet kat
Akışlarını duyduğum bu göz yaşlarına.
Sayfa 864Kitabı okudu
Bu karanlık içinde bir ışık, teselliyi mümkün gösteren acıyla ümitsizlik arasında ince bir fark var.
Sayfa 863Kitabı okudu