Ağlamak uğradığımız felaketlere karşı vücudumuzda kalan son kuvvetin bir feryadıdır . Ağlayamadığımız zamanlar bizde o kuvvetin de mahvolduğu vakitlerdir ki , onun yerini alan dokunaklı bir sessizlik en şiddetli acıyla dökülen gözyaşlarından daha yürek sızlatıcıdır.
Zavallı çocuklar ! Sizin o mini mini elleriniz eski Asya vahşetinin kullandığı birkaç asırdan beri insanlığın ağır yükü altında inlediği esaret zincirlerini kırmak için değil , belki kendiniz gibi küçük kuşları , güzel çiçekleri okşamak içindir.