“Eldar kavmi bunu izleyen nice devir süresince ne zaman ki kötülüğün hizmetindeki üstün düşman kuvvetlerine karşı zorlu koşullar altında bir dövüş sergilenme gereği doğsa şu ifadeyi kullanacaktı: “Kör talih! Sanki Glorfindel, Balrog’a karşı” ve bundan da anlaşılacağı gibi, yürekleri Noldoli kavminin o yiğit ferdinin acı kaybının hatırasından ötürü her daim sızlayacaktı.”
Derin sulara oturtulmuş kocaman kaidelerin üzerinde taştan iki ulu kral duruyor, bulanık gözlerle hâlâ Kuzey'e doğru kaşlarını çatıyorlardı. Her ikisinin de sol eli, ayaları dışarı bakacak şekilde, uyarıda bulunurcasına havadaydı; sağ ellerinde birer balta, başlarında ufalanmaya başlamış birer miğfer ve taç vardı. Hâlâ büyük bir güç ve heybet taşıyordu çok önceleri yok olmuş krallığın bu sessiz bekçileri...
Sayfa 454 - Metis YayınlarıKitabı okuyor
"Zorlu zihinler için ızdırap bileğitaşıdır.."
Bu detay da filmde güzeldi ...
"İşte Argonath; Kralların Sütunları!" diye bağırdı Aragorn.
Sayfa 454 - Metis YayınlarıKitabı okuyor
"Arkamızda bir karanlık bıraktık ve o karanlıktan pek az hikaye kurtuldu.."
Sayfa 47
“Işığa duyduğu arzuydu onu başta yoldan çıkaran…”
Ta Ulu Nehir'in ve Boz Toprakladın Üzerinden, fersah fersah uzaktan geldi Şafak, alev gibi al rengiyle. Yüksek sesle öttü borular onu karşılamak için. Rohan Süvarileri aniden canlandılar. Borular boruları karşıladı.
"Merry ile Pippin, berrak ve serin havada, kişneyen savaş atlarını ve aniden şarkı söylemeye başlayan bir sürü adamı duydular. Güneşin ucu dünyanın sınırından yükselmiş, ateşten bir kemer olmuştu. Sonra muazzam bir bağırtıyla Süvariler Doğu'dan saldırıya geçti; kırmızı ışık zırhlar ve mızraklar üzerinde parıldadı. Orklar bağırarak ne kadar okları kalmışsa fırlattılar. Hobbitler birkaç atlının düştüğünü gördü; fakat hizalarını bozmadan tepeciği aşıp diğer tarafa geçtiler, dönerek yeniden saldırdılar. Hayatta kalan ama birer birer ölüme kadar izlenen çapulcuların çoğu o zaman çözülüp, oraya buraya kaçmaya başladı. Fakat kara bir üçgen şeklinde ilerleyen takımlardan biri azimle orman yönüne gidiyordu. Yamaçtan yukarı çıkıp dosdoğru onları seyreden hobbitlerin olduğu yana yöneldiler. Artık iyice yaklaşıyorlardı ve kaçacakları kesin gibi görünüyordu: Önlerini kesen Süvariler'den üçünü devirmişlerdi bile."
"Çok seyrettik, dedi Merry. "Bak Uglük orada! Onunla bir kere daha karşılaşmak istemiyorum." Hobbitler dönerek ormanın gölgesine dalıp kaçtılar."
"Sonunda Merry kıpırdanarak yavaşça fısıldadı: "Şimdiye kadar iyi gitti: iyi de, biz şişlenmekten nasıl kurtulacağız?"
"Gollum, Gollum!" dedi Pippin.
"Bacaklarımızı çöz!" dedi Merry.
" Pippin'in içine soğuk bir korku düşmüştü ama aynı zamanda da Grishndkh'ın arzusundan nasıl yararlanabileceklerini düşünüyordu."
"Onu böyle bulabileceğini zannetmiyorum, diye fısıldadı. "Onu bulmak o kadar kolay değil."
"Bulmak mı? dedi Grishnakh: Parmakları dolanmayı bırakarak Pippin'in omuzunu